Ik ben je mijn leven verschuldigd. En toch ben ik er niet meer voor jou. Jij hebt die ziekte nu, en ik laat je daar staan in de kou. Na deze lange tijd durf ik je niet meer aan te spreken. Ik mis je. Jij die mij door de moeilijkste tijd hielp. Jij die tot diep in de nacht je nachtrust opofferde om mij bemoedigende woorden toe te spreken. Jij die mij de zin van het leven liet zien. Jij die mij gemaakt hebt tot wie ik ben.

Waarom durf ik niet? Ik wil je zo graag steunen, net zoals jij mij altijd gesteund heb. En toch durf ik je verhaal niet aan te horen. Ik wil niet horen dat je zoveel pijn hebt, en dat die pijn je dingen laat vergeten.

Je stuurde mijn enigste kerstcadeau, want mijn ouders vergaten mij. Je wilde dolgraag mijn cyber-moeder zijn, omdat ik verder niemand had. Je liet mij weer geloven in wat ik zo lang niet meer geloofd had en je zei dat mijn goede tijd wel komen zou.

Mijn goede tijd is er, en jij hebt nu zoveel pijn. Ik durf die niet te verzachten. Ik wil niet dat mijn doel om te leven binnenkort niet meer leven zal. Mijn steunpilaar zal breken en ik zal haar niet helpen. Ik voel me schuldiger dan ooit.

Ik zou oh zo graag je een keer willen ontmoeten. Ik heb gespaard om bij je te komen. Ik heb je meerdere malen gemaild om te vragen of je weer met me praten wilt. Ik heb vele berichten gestuurd en je reageert maar niet. Je zal toch niet boos op me zijn? Of het me kwalijk nemen? Ik
stuur elke dag een mail om mij te verontschuldigen en uiteindelijk ontvang ik een brief uit die plek hier zo ver vandaan.

Hij is van je man, met een bijgesloten brief van jou. Je verteld dat je verder bent gegaan. Je zal over me waken en je wilt dat ik het meeste word dat ik kan zijn. En ik zal dat worden. Voor jou.

Categorieën: Diversen

8 reacties

Rose · 19 april 2007 op 19:04

Toevallig hou IK wel van een beetje vaag en mysterieus…daarom vind ik het een apart mooi stukje. Ik hou ook van niets verhullende afsluitingen, zoals deze. Dan kan ik er mijn eigen fantasie bij gebruiken!

Ik moet wel zeggen dat ik het soms wat rommelig vind geschreven, zoals deze zin:
[quote]Ik zou oh zo graag je een keer willen ontmoeten[/quote]
Als je die zelf overleest kan je hem beter anders laten verlopen..je zal dan wel zelf merken hoe het beter klinkt denk ik. 🙂

Tot je volgende column!

Groet, Roos

dashuri · 19 april 2007 op 19:43

Ik vind dit net een gewéldige zin!

delta75 · 19 april 2007 op 20:01

Ja de bedoeling is goed,
Als ik had geschreven:

“Ik zou je oh zo graag een keer ontmoeten”
Klinkt hij al een stuk beter nietwaar?

Dees · 19 april 2007 op 20:34

Ja, het is ergens wel mooi vanwege het verlies dat erin zit, maar het is net een beetje te cliché mysterieus gehouden, naar mijn smaak dan.

En jammer van de foutjes.

Mosje · 19 april 2007 op 20:34

Mooi hoor, en als je echt een dergelijke internetrelatie hebt gehad: mooi dat zo iets bestaat.

KawaSutra · 19 april 2007 op 21:35

[quote]Je stuurde mijn enigste kerstcadeau, [/quote]

Het volgende zegt de Van Dale:

enig1 (bn.)
1 waarvan er geen tweede is => uniek
2 [inf.] leuk => alleraardigst, beelderig, beeldig, doddig, honneponnig, om te stelen, snoeperig, snoezig

enig2 (onb.vnw.)
1 een zekere mate of hoeveelheid
2 een of ander(e), welk(e) dan ook =>

eni·ge (onb.vnw.)
1 een klein aantal => enkele, luttele

enigst (bn.)
1 [inf.] enig => uniek

Mag jij mij vertellen welke betekenis je nu eigenlijk bedoelde. 😀

Vervolgens mag je in een volgende column een tipje van de sluier oplichten. Want je laat mij in raadsels achter.

arta · 19 april 2007 op 22:00

Weinig aan de voorgaande reacties toe te voegen!
Ben benieuwd naar de volgende!
🙂

Mup · 20 april 2007 op 14:18

Ik schaar me achter Arta,

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder