Terwijl de regen ook het laatste droge plekje van mijn jas had gevonden, riep een knaap van een jaar of tien me vanaf zijn schuilplek op de begraafplaats iets tegemoet.’Ik versta je niet knul, ik kom wel even naar je toe’.‘Slecht weer meneer, ik ben op zoek naar het graf van mijn opa en oma, maar ik kan het niet vinden’. Ondertussen trok hij zenuwachtig aan een net opgestoken sigaretje. ’Als je in de buurt woont, dan kun je het aan je moeder vragen; het heeft toch geen zin om hier te blijven wachten. Met zo’n snelle fiets ben je zo thuis’.’Mijn moeder heeft liever niet dat ik in mijn oude kleren naar oma en opa ga. Mijn moeder komt hier ook niet zo vaak als ik, ze weet ook niet dat ik hier ben’.’Ik weet zeker dat je opa en oma het niet erg zouden vinden van je kleren; die vinden het vast hartstikke fijn dat je bij ze op bezoek gaat’. ‘Ja, maar er gaat wel erg veel familie dood de laatste tijd hoor, meneer !’ ‘Als je groter wordt, dan gebeurt dat nou eenmaal’, mompelde ik wat. ‘Bovendien gebeurt dat tegenwoordig nog wel eens eerder dan verwacht, doordat mensen al zo vroeg beginnen met roken’.’Ik zit nog op de basisschool, meneer, en dat gaat ook niet zo geweldig. Maar u denkt zeker dat ik ouder ben.Ik was al lang van plan om te stoppen met roken, maar ik ga er nou echt mee beginnen hoor!’ vertelde hij nerveus, blijkbaar bang dat ik hem een standje zou geven.’Ik vind het wel knap knul als je dat kunt. Want je vriendjes roken natuurlijk ook stiekem. En als het op school niet zo goed gaat, hoor je er natuurlijk pas bij als je meedoet met de anderen. Maar het is veel slimmer, om maar niet alles na te apen wat anderen doen maar je hersentjes te laten werken’.‘Ik ga er heus mee stoppen meneer, ik weet het nu helemaal zeker’. ‘Je moeder zal er ook wel blij mee zijn, maar die weet natuurlijk nergens van’, zei ik. ‘Nee, want dan slaat ze me verrot.’’Nou, ik ga toch maar weer even verder, en als ik jou was, zou ik ook maar naar huis gaan , joh. Dan kom je morgen toch terug, kun je het nog eens navragen, van je opa en oma’.
Toen ik later terugliep merkte ik dat hij blijkbaar mijn advies had opgevolgd.
Ik denk nog wel eens aan die knaap. En ik hoop dat hij het allemaal gered heeft, ook zonder peuk.
En dat hij zijn school heeft afgemaakt. Niet alleen voor hem. Maar ook een beetje voor mezelf.
Hoop doet leven…
0 reacties