Vrienden (172)

“Hoeveel vrienden heb jij?” vroeg mijn dochter. Ja, dan ga je toch eens nadenken.
Het zou toch zo handig zijn als je daar niet over na hoeft te denken. Dat kan alles zoveel makkelijker maken. Ik ben begin dit jaar getrouwd en zoals iedereen weet wordt het pas moeilijk als je de gastenlijst moet gaan samenstellen. Welke vrienden en familieleden nodig je voor de hele dag uit. Ome Theo? Nee. Ome Joop? Nee. Ome Gijs. Nee niet Ome Gijs. Weet je, Ome Gijs is bij ons de oom die altijd een fotomapje bij zich heeft met foto’s van zijn kleinkinderen en nog meer foto’s waar helemaal niemand op zit te wachten. Er is dus iemand die een kutavond zal krijgen. We gaan tegenwoordig maar lootjes trekken wie er naast Ome Gijs moet gaan zitten. Maar op onze bruiloft komt hij NIET! Over de familie waren we het snel eens.

Maar nu de vrienden.

Wie reken je nou tot je vriendenclub. Dat kan vaak best lastig zijn. Ik begon op mijn vingers te tellen. Ik hoorde naast mij al gegniffel. “Kan jij je vrienden op je handen tellen?” vroeg mijn dochter.
Het is toch ook een beetje overdreven als ik de rekenmachine erbij moet gaan halen.
Maar goed, ik begon driftig met tellen. Moet ik nou die collega nou wel of niet reken tot mijn vrienden. En die oude schoolgenoot waar ik nog contact mee had. Ja, ik schiet al lekker op.
Ik had er al 2.

172. Wat zeg je? 172. Ja wat nou 172. “Ik heb 172 vrienden” zei mijn dochter. Dus ik denk; ik laat me niet gek maken en zal wel eens laten zien hoeveel vrienden ik heb. Ik ook tellen.
1,2,3,4…….het is toch helemaal niet belangrijk hoeveel vrienden je hebt probeerde ik nog. Maar daar trapte ze niet in. Ga nu maar door met tellen. Ik heb er lekker 172.
Weet je, ik ga ze op mijn gemak tellen en dan roep ik je straks. Boven de 1000 raak ik anders de tel kwijt als je er telkens door heen zit te ouwehoeren.

“Je kan toch gewoon ff op je Hyves kijken hoeveel vrienden je hebt?”
“Ohhhh Hyvesvrienden” zei ik. Maar dat zijn toch geen echte vrienden. Ja echt wel!
Nou dan heb ik heb er al 7.

Toen mijn dochter een paar weken later haar verjaardag ging vieren had ze al haar vrienden uitgenodigd. En ik dacht; Nou dan mag ik wel een zaaltje gaan huren want 172 vrienden is niet niks.
Rond acht uur ging de bel en kwamen de eerste vrienden binnen, daarna bleef het heeeeeel lang stil. Ach dacht ik nog; wat sneu. Rond middennacht was iedereen weg.
En het ergste was nog dat er van de overige 165 niemand had afgebeld.