Mijn moeder van 89 belt dat het niets wordt met de Kerst.

Ze heeft iedereen een berichtje gestuurd en geen antwoord ontvangen.

“Mam het is juni”.

“Ja natuurlijk, dat weet ik ook wel. “

Een week later zie ik op haar mobiel dat ze sinds maart 71 sms-jes heeft verstuurd, naar onbekende nummers. Ze heeft wel appjes gekregen van anderen en ze met kusjes beantwoordt. De buurvrouw belt aan en zegt dat de voordeur regelmatig open staat en ze mam aan de overkant steeds op en neer ziet lopen met haar boodschappenkarretje. Ik schrik me kapot. Haar beide ouders, broer en tante leden aan Alzheimer.

Als ze van de wc komt lacht ze naar de buurvrouw en geeft haar een kus. “Els wat leuk dat je er bent, drink je een glaasje mee? “ “Mam, het is twaalf uur.” “Ja natuurlijk, dat weet ik ook wel.” Els verontschuldigt zich.

Vijf minuten later zitten we samen aan de koffie en kletsen over mijn werk, de kleinkinderen en de BBQ op het Binnenhof. “Ik vind dat zo overdreven allemaal, vroeger had je geen keuze. Het was een worstje of een speklap, nu moeten ze het doen met een een courgette in een jasje van flinterdun gesneden speenvarken.” “Hoe weet je dat mam?” “Oh gewoon gelezen op de computer. Kun je daar straks nog even naar kijken, want AVG moet verlengd worden en ik weet niet hoe dat moet.” Nu ben ik in de war.

Mam legt uit dat ze gewoon de voordeur open laat zodat ze altijd naar binnen kan. Daarbij vergeet ze dat ik haar sleutels recent in de oven terug vond. “Mam, wat een rare plek.” “Daar vinden de dieven ze nooit, meisje.” Ze vertelt dat ze haar boodschappen tegenwoordig online besteld en een paar keer op en neer loopt in de straat. “ Dan denken ze dat ik geen geld heb.”

“Wat doen we met de Kerst, “ vraag ik in de familie app.

“Mams, het is juli.”

“Ja natuurlijk, dat weet ik ook wel.”

Het is 37,9 graden als Toby met een dennenboom, in de kofferbak, de oprit oprijdt. Tanja zit er naast en zegt dat ze zich kapot heeft gelachen. “Iedereen toeterde en zwaaide onderweg mams, is Teun er al? “ “Nee, zijn vlucht heeft vertraging.”  We slepen de boom de tuin in en ik zie Els vanuit een ooghoek gluren en denk: “neem nog een wijntje.” Toby haalt Teun op, Tanja versiert de boom en ik houd me bezig met de voorbereidingen voor de BBQ.

Als de kooltjes beginnen te gloeien ploffen Tanja en ik met rode koppen naast mam onder de notenboom, die er redelijk “cool” uitziet met een glaasje Chardonnay met ijsblokjes.

“Kerst valt vroeg dit jaar,” mompelt ze en geeft me een knipoog. Tanja schiet in de lach. “Mams, heb je de boodschappen ook toevallig bij de AH online besteld en de deur opengelaten?” Mam kijkt me aan en ik lees in haar ogen “you bitch.” Maar we moeten zo vreselijk lachen dat ik beken dat ik mezelf ooit in de spiegel van de lift zag staan met een geopende paraplu, terwijl het niet eens regende.

Als Teun in Kerstman-outfit de poort door komt is het kwik gestegen tot 38,2 graden. Mam springt op. “Lieverd, ik heb je wel honderd berichten gestuurd, maar ik ben overgestapt naar een andere provider en heb je nummer niet op mijn SIM-kaart opgeslagen. Trek je pak uit, veel te warm, het is juli. Ken je Els? Dat is mijn buurvrouw, ze was een beetje alleen met de Feestdagen.


2 reacties

Mien · 27 december 2018 op 14:44

Waar ik aan denk?
Lang leve de Kerstmantelzorgers. Die verdienen pas oliebollen en bowl!

Suus · 27 december 2018 op 23:13

I-Pat

Geef een reactie

Avatar plaatshouder