‘Alles van waarde is weerloos’. Deze beroemde uitspraak van de nog beroemdere dichter Lucebert klinkt geweldig, maar het slaat helemaal nergens op en het is de grootst mogelijke onzin. Het schijnt dat deze spreuk ook in kolossale letters geschreven staat op een of ander groot verzekeringskantoor.
Waar dat kantoor staat weet ik niet meer, maar het zal wel in Amsterdam of een andere grote stad zijn, in die contreien haalt men wel vaker domme streken en malle acties uit.
Ik zou wel eens willen weten waarom alles van waarde weerloos zou moeten zijn. Een schilderij van Rembrandt of Picasso of een mooi stuk muziek zou men waardevol kunnen noemen, maar is het daarom ook weerloos? Waar slaat dat op? Ik zie iemand al bij een schilderij staan en dan zegt die persoon: ‘Wat een prachtig, weerloos schilderij.’ Of iemand hoort muziek van Bach of voor mijn part de Beatles en dan zegt hij: ‘Wat een heerlijke, weerloze muziek.’ Dan zou u toch de conclusie trekken: ‘Bij die vent zit een steekje los, hij spoort niet helemaal.’
Is een waardevol mens soms weerloos? Waarom zou een mens met veel kwaliteiten en talenten, een mens van waarde dus, weerloos zijn? Wat een hopeloze flauwekul. Iemand van waarde is juist niet weerloos. Die hele uitspraak van Lucebert is een wel aardig klinkend spel met woorden, maar de inhoud is humbug en dat zo veel mensen hier hoog bij opzien, als was het de grootste wijsheid sinds Aristoteles, bewijst alleen maar dat ze helemaal niet zelfstandig denken kunnen en overal gedachteloos achteraanlopen en allerlei nonsens maar nawauwelen. Geleuter is het, belachelijke kletspraat.
Lucebert heeft ook een gedicht geschreven, dat begint met: ‘Overal zanikt bagger’. Treffender had hij zijn eigen rijmelarij niet kunnen typeren. Gezanik en bagger, dat is het.
26 reacties
archangel · 16 oktober 2005 op 11:14
Zaken van waarde zijn weerloos tegen spot, minachting en jaloezie, afkomstig van de wereld om hen heen. Dat bewijs je zelf, door het schrijven van deze column. Er zijn nou eenmaal veel mensen die Lucebert een groot dichter vinden en voor hen zijn zijn gedichten erg waardevol. Jij vindt zijn werk gezanik en bagger, maar kunnen de man zelf en zijn gedichten daar tegenin gaan? Nee dus. Klinkt als weerloos!
Anderzijds geldt dat natuurlijk ook voor zaken die [i]niet[/i] van waarde zijn, alleen valt ons dat niet op omdat het niet bijzonder is om daar negatief over te doen 🙂
wendy77 · 16 oktober 2005 op 11:21
Nou, ik ben het grotendeels wel eens met de inhoud hoor. Ik denk dat de uitspraak: ‘Alles van waarde is weerloos’ ook wel heel overdreven genomen is.
Verder vind ik het heel leuk geschreven.
Goede column wat mij betreft.
Raindog · 16 oktober 2005 op 11:32
Weerloze column?
Of gezanik en bagger?
Hehehe….
Trukie · 16 oktober 2005 op 11:41
Op zich wel aardig geschreven.
Maar qua inhoud begrijp ik Lucebert beter dan jouw redenering Outsider.
Begrijp jij Lucebert eigenlijk wel?
Kijk eens naar de wereld om je heen.
pepe · 16 oktober 2005 op 12:06
Het lijkt wel een crypto 😀 ik ga er even over denken.
Kraak kraak… ik geloof niet ik er uit kom.
Ma3anne · 16 oktober 2005 op 12:21
Juist het feit, dat je deze spreuk onderuithaalt, daagt me uit te proberen de betekenis dieper te doorgronden.
En ik ben het met Lucebert eens. Wat voor mij waarde heeft is inderdaad weerloos en maakt mij kwetsbaar omdat ik het kan verliezen.
Sja, hoe leg je dat uit… het is niet uit te leggen als je het niet ziet, vrees ik.
Outsider · 16 oktober 2005 op 14:51
[quote]Juist het feit, dat je deze spreuk onderuithaalt, daagt me uit te proberen de betekenis dieper te doorgronden[/quote]
Kun je de volgende zin van Lucebert ook doorgronden, Ma3Anne? ‘Van de bittere suikerbergen in de moederborst zijn de met lippen beladen vogels opgevlogen’.
Iedereen mag vinden van L. wat hij of zij vindt, uiteraard, en niemand hoeft het met mij eens te zijn, want overal is wel wat voor en tegen te zeggen, maar ik vind Lucebert een bespottelijke leuteraar.
wendy77 · 16 oktober 2005 op 14:51
Denk dat ik jou wel begrijp hoor Ma3anne, maar je kunt het op veel verschillende manieren bekijken denk ik.
En dan denk ik…Alles van waarde weerloos?…alles is wel heeeeel veel hoor, haha 😉
Outsider · 16 oktober 2005 op 14:55
[quote]maar je kunt het op veel verschillende manieren bekijken denk ik.[/quote]
Juist Wendy, dat is ook wat ik bedoelde met mijn opmerking, dat overal wel wat voor en tegen te zeggen is.
VanJouLos · 16 oktober 2005 op 17:45
In Rotterdam, ergens bij de Blaak
in koeieletters….
Fred · 16 oktober 2005 op 18:08
“de zeer oude zingt”:
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het al is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
De poëzie van Lucebert wordt gekenmerkt door de overweldigende kracht van de taal. Anders dan de oude, reeds bestaande poëzie, beschrijven de gedichten van Lucebert geen gevoelens of gebeurtenissen, maar geven ze een reactie weer die plaatsvindt tussen woorden. Door een bepaalde combinatie van woorden, beeldspraak en wendingen heeft de poëzie een overrompelend karakter.
Hierdoor kunnen lezers moeite hebben met de gedichten van Lucebert. Sommigen vinden de vele associaties zelfs irritant. Het probleem is dat de gedichten vrijwel niet te interpreteren zijn. En dat is wat de poëzielezer gewend was – en is – te doen: een gedicht interpreteren, uileggen, begrijpen. Dit is vaak niet mogelijk is in het geval van Luceberts poëzie. Ook de critici wisten aanvankelijk niet wat ze met deze poëzie aan moesten. Ze hadden de indruk dat Lucebert spotte met alle traditionele waarden van de poëzie: de dichter was geen ‘ik’ meer, en hij droeg geen betekenis uit in zijn gedicht. Er stonden woorden naast elkaar die geen logisch verband met elkaar hadden; de samenhang van woorden was sterk associatief.
overal zanikt bagger
zwachtelend rond de reuzenlaarzen
waarin ik mijn tijd beklim haast verzadigd ja
maar het is nog steeds de mij bemestende tijd
mijn voertuig vore en trog
Overal zanikt bagger, hier ook soms. Wel een oudje trouwens, kreeg je niet genoeg reacties bij Nederlands.nl?
Jammer om met één dichtregel het hele oeuvre van Lucebert te typeren en goedkoop en makkelijk ook.
Inderdaad, met mensen zoals jij die op deze manier tegenover proza en poëzie staan is de geschreven kunst inderdaad weerloos.
Dees · 17 oktober 2005 op 09:02
De weerloze waarde van Lucebert… Bij overlijden (van bijvoorbeeld kleine kinderen) kom je dit zinnetje vaak tegen. Door die context krijg ik soms een weerzin tegen deze weerloze waarde.
Jouw rechtlijnige redenering probeert het zinnetje echter te kraken door te ver doorgetrokken logica. Op die manier kan je elke waarde van elke zin ‘stuk’ maken.
Maar als je dat niet ziet / voelt, tsja, ieder zo zijn opvattingen.
Outsider · 17 oktober 2005 op 09:20
[quote]Jammer om met één dichtregel het hele oeuvre van Lucebert te typeren en goedkoop en makkelijk ook.[/quote]
Het is niet die ene zin, maar ook andere. Weet jij wat ‘met lippen beladen vogels’ zijn? En ‘bittere suikerbergen in de moederborst’.
‘Zwachtelend rond de reuzenlaarzen’, de ‘mij bemestende tijd’. Al dat achterlijke gelul waar geen mens een touw aan kan vast knopen en niet een cent wijzer van wordt, is aan mij niet besteed. Het is voer voor snobs, die artistiek en interessant willen doen en zich ver verheven voelen boven het ‘domme volk’.
Shitonya · 17 oktober 2005 op 12:10
Ach, alle dichters verkondigen humbug, zo ook deze. Aardig verwoord hoor.
( positief commentaar, ja heus waar. Maar ja, het vreemde komt nog; ik meen het ook nog )
klungel · 17 oktober 2005 op 13:00
Denk niet dat je logica op schrijvers hun werk kunt loslaten.
Raindog · 17 oktober 2005 op 18:11
[i]’Competitie met andere schrijvers of cabaretiers is voor hem een belangrijke motor: wat Tom Waits kan, of Hans Teeuwen, of Raymond van het Groenewoud, kan Hans Dorrestijn dat ook en misschien wel beter? Schrijven is ook een soort strijd, zegt Dorrestijn: ,,Concurrentie is een heel goed motief om aan de slag te gaan”.
Zijn belangrijkste voorbeeld is Lucebert, met ‘zijn zuiver dichterschap’: ,,Schrijven op dat niveau, helemaal autonoom, je niks van het bestaande aantrekken, die zuiverheid, dat 100-procentachtige, dat is de ambitie.”
Maar naast Lucebert maakt Dorrestijn zich klein: ,,Ik wil helemaal autonoom iets heel, heel moois maken. En dat valt vaak tegen, ik ben niet groot genoeg.” Hij reikt tot Luceberts knieën, vindt de schrijver, en ook tot die van Gerard Reve, zijn andere grote voorbeeld.'[/i]
[b]Trouw, de Verdieping, zaterdag 15 oktober 2005
Het manuscript: Hans Dorrestijn[/b]
bert · 17 oktober 2005 op 18:44
Eigenlijk heb ik pas kunnen genieten van deze column nadat ik gelezen heb hoe de kenners onder ons hebben gereageerd met betrekking tot de groote schrijver Lucebert.
In samenhang met de reacties een zeer leerzame column. 🙂 🙂 🙂
Chantal · 17 oktober 2005 op 19:52
Leuk geschreven column! En inderdaad ook leerzaam!
[quote]klinkt geweldig, maar het slaat helemaal nergens op en het is de grootst mogelijke onzin[/quote]
😀 😀
Outsider · 17 oktober 2005 op 19:57
Had ik niet gedacht, Raindog, dat Hans Dorrestijn een bewonderaar van Lucebert is. Ik lees Dorrestijn graag. Gerard Reve moest overigens van Lucebert niets hebben.
Het schijnt dat er velen zijn, die hem goed vinden, maar laten we eerlijk zijn: als iemand op een feestje de zin: ‘van de bittere suikerbergen in de moederborst zijn de met lippen beladen vogels opgevlogen’ citeert, dan komt iedereen toch niet meer bij van het lachen om dit idiote gezwets?
archangel · 17 oktober 2005 op 21:12
[quote]maar laten we eerlijk zijn: als iemand op een feestje de zin: ‘van de bittere suikerbergen in de moederborst zijn de met lippen beladen vogels opgevlogen’ citeert, dan komt iedereen toch niet meer bij van het lachen om dit idiote gezwets?[/quote]
… als je dit [i]letterlijk[/i] wilt nemen, tja… dan kan ik me voorstellen dat je er de slappe lach van krijgt. Maar als je het woord- en klankbeeld op je in laat werken zonder er direct de alledaagse betekenis aan te hechten, dan kan er zomaar iets nieuws ontstaan 🙂
Wat natuurlijk niet betekent dat iedereen het dán wel opeens mooi zal vinden, maar snap je waar ik heen wil? 🙂 Ik heb het al vaker gezegd, ik weet dat je het me niet in dank afneemt (maar het is niet lullig bedoeld)… volgens mij neem jij dingen vaak té letterlijk, Outsider.
Outsider · 17 oktober 2005 op 22:42
Ik vermoed dat je ongeveer bedoelt, Archangel, dat ik het meer gevoelsmatig moet bekijken en minder verstandelijk. Klungel zegt ook iets in die richting. Maar zelfs dan werkt het mij op de lachspieren. Laten we het er maar op houden dat ik gewoon geen liefhebber ben van poëzie. Ik heb ook geen enkele scholing in die richting. Ik lees wel eens wat gedichten, maar 9 van de 10 zijn aan mij niet besteed. Gedichten van Jaques Bloem, Gerard Reve en Levi Weemoedt spreken mij wel aan.
KawaSutra · 17 oktober 2005 op 23:19
Och, poëzie is niet voor iedereen weggelegd. Je moet er de ogen ook wel voor willen openen natuurlijk. Zo niet, dan laat je het gewoon aan je voorbij gaan.
Fred bedankt voor de context. M.i. kun je geen enkele dichtregel uit het verband rukken en vervolgens de dichter er op afrekenen. Juist een gedicht is een samenspel van woorden.
Outsider · 18 oktober 2005 op 08:14
[quote]Och, poëzie is niet voor iedereen weggelegd[/quote]
Nee, alleen voor lieden die wat intelligenter en kunstzinniger zijn dan de gewone burgerman. Sorry, KS, ik bespeur een zeker snobisme en hoogmoed in deze uitspraak.
Eddy Kielema · 18 oktober 2005 op 10:21
Ik denk dat Kawa bedoelt dat de een bepaalde poëzie wel aanvoelt en de ander niet, net zoals de een wel van voetbal houdt en de ander niet.
Outsider · 18 oktober 2005 op 10:33
Ik denk het toch niet, Eddy, want men zegt ook niet:’Och, voetbal is niet voor iedereen weggelegd.’
wendy77 · 18 oktober 2005 op 10:43
[quote]Ik denk het toch niet, Eddy, want men zegt ook niet:’Och, voetbal is niet voor iedereen weggelegd.'[/quote]
haha, die hou ik erin als manlief weer eens voetbal wil kijken. Ach schatje, liever niet hoor, voetbal is niet voor mij weggelegd 😀