Waffel

Ebru Umar is terug! Hoera, de grachtengordelaars kunnen hun bezorgde en gestileerd amechtige tongval inruilen voor een grote en diepe zucht van opluchting. Verder is er weinig interesse voor, zeker na een weekend waarin het leedvermaak over de gemiste landstitel van de Engelen uit de Arena als een veenbrand over het land uitwaaide als tornado’s over het midwesten van de Verenigde Staten en een vuurzee over Alberta in Canada. Het raakt velen in hun diepste wezen en maakt van oude rivalen boezemvrienden. De stem van de zwijgende massa heeft gesproken: we houden nu van elkaar omdat we samen niet van voetballende Mokumse Miljonairsschoffies houden. Dat is de prijs van de grote waffel. Toch worden we niet verzocht het land niet te te verlaten. Succesvol protest is een hedendaags turfschip van Breda: vanuit het hart de aanval of verlamming veroorzaken, met een explosieve lading, niet van dynamiet maar van woorden. En er niet voor weglopen. Het is in de kern een oerchristelijke vorm van protest: ging Jezus niet zelf naar de Hof van Getsémané om zich over te geven aan de Romeinse beulen die zijn beledigende Tweets meer dan zat waren? En daarmee meer roem, aanzien en aanhang verzamelde dan alle columnisten nadien tezamen. Is dit niet de meest optimale manier om van de kanttekeningen bij bevriende standpunten een punt te maken? Hoe word je opgenomen in het eeuwige leven van het digitale paradijs? Stelling nemen in de meest letterlijke zin: geen woorden maar daden. Ze had daar moeten blijven!

14 mei 2016  #BinnenDoorDenken