Wat je zegt ben jezelf.

Wie heeft de zin “wat je zegt ben jezelf” vroeger toen hij of zij klein was niet gebruikt. Ik wel en dat weet ik ook heel zeker. Ik kan zelfs de situatie voor me halen waarin ik die zin gebruikte. Het was in 1981 dat ik op het schoolplein van de basisschool vol frustratie die zin gebruikte. Het populairste jongetje van de klas was me de hele dag al aan het sarren en het bloed onder mij nagels vandaan te halen. De explosie van opgehoopte frustratie kwam eruit toen hij zei dat ik dom was omdat ik was blijven zitten. Ik dom, mijn zuster op een hout vlot, jij bent dom met je vooroordelen. Misschien ben ik wel op andere maatschappelijke vlakken meer geëngageerd dan jij en is daardoor mijn e.q. hoger dan jou i.q. U voelt wel aan dat een jongetje van 7 niet met deze argumenten op de proppen kan komen. Ik kwam in die dagen niet verder dan “wat je zegt ben je zelf”, aangevuld met, met je kont door de helft.

Later in het leven ben ik me gaan afvragen of de zin wel klopte en zo ja, waarom mensen dingen zeggen die in principe van toepassing zijn op zichzelf. Wie kon mij op de vraag beter antwoord geven dan ik zelf. Na het betere pieker werk kwam ik er achter dat de opmerkingen die ik plaatste een reflectie waren van een dieper verlangen die ik zelf nog niet onder woorden durfde brengen of nog niet van mezelf wist dat ik die wens had. De conclusie die ik toen trok was dat de zin best wel eens een kern van waarheid zou kunnen hebben.

Het makkelijkste is het bovenstaande met een voorbeeld te duiden. Op een regenachtige maandagmiddag zat ik aan de tap bij café de Heeren rustig achter een bakkie niet verkeerde koffie verkeerd, de Telegraaf te lezen. Het lekkere van lezen aan de tap is dat je, je kunt afsluiten voor de rest van de wereld maar wel diezelfde wereld van achter je krant kunt observeren. Zo lezend over de wereldproblematiek werd mijn aandacht getrokken doordat iemand in het café zei “verliefdheid is voor mietjes.” Met een half oog over de krant spiedde ik het café door, opzoek naar diegene die deze woorden uitsprak. Het bleek een meisje van de bediening te zijn. Het meisje had een prettige uitstalling en een paar ondeugende ogen die op zoek waren naar een reactie van haar gesprekspartner. Die reageerde nagenoeg niet op de opmerking, misschien omdat hij niet verwachtte dat meiden ook op zo’n manier uit de hoek kunnen komen. Als “wat je zegt ben jezelf” hier van toepassing is waarom zegt ze dat dan? Is ze zelf verliefd en is ze bang om haar gevoelens te tonen en associeert ze dat bang zijn met mietjes. Of is de rede van het zeggen van de zin dat ze niet van plan om haar leven uit handen te geven aan een vriend welke de regie overneemt van haar leven en is dat regieloos leven een associatie met mietjes

Als je wat ik net als redenen opgaf weer afweegt tegen de zin “wat je zegt ben jezelf” ben ik weer terug bij af. Want dan zouden de redenen ook weer op mij kunnen slaan omdat dat het eerste was wat in me op kwam. Je denkt nu eenmaal vanuit je referentiekader. Zo kan ik wel aan de gang blijven met het achter mijn eigen staart aan blijven rennen.
Er blijft maar een ding over en dat is een cursus psychologie, zodat ik na het volgen van die cursus op mijn eigen sofa kan gaan liggen op zoek naar de diepere betekenis van de zin “wat je zegt ben jezelf” zonder dan in psychologische nood te komen.