Wat was het een schattig meisje…

Vrijdagmorgen, zoals gewoonlijk sta ik weer 10 minuten te laat op en volgens vast programma spring ik uit mijn bed en schiet in wat kleren. Geen flauw idee wat ik aan heb getrokken, want ’s ochtends kan ik toch amper zien, maar gister stond het ook wel leuk dacht ik. De rest van mijn verslapingsritueel werk ik af en ben net op tijd voor de bus. ’s Middags thuisgekomen pak ik mijn weekendtas in want het is weer tijd voor het volleybaltoernooi. Eindelijk daar aangekomen weet ik al dat het geweldig gaat worden, ’s avonds in de feesttent kansloos meeblehren met de band en overdag met hoofdpijn volleyballen… kortom, heerlijk.

Tegen tienen leek het ons wel een goed plan om de feesttent te betreden en het proces van inwendige heling te starten, alcohol zuivert immers je bloed. Na wat alcoholische versnaperingen worden mijn danskwaliteiten beter en begin ik te dansen met dames buiten onze club, je moet ook sociaal zijn voor anderen. Op dat moment zag ik een lief, klein, schattig, leuk meisje dansen. Ze keek me met hemelsblauwe ogen aan en ik besefte gelijk dat ik vier bier teveel ophad om daar een geslaagde avond van te maken. Ik besloot voor mezelf dat ik er wel mee kon dansen maar ik kon niet gaan zoenen, aangezien mijn coördinatievermogen sterk was verminderd. Ik ging ermee dansen en deed verder geen rare dingen.

Aangezien mijn vorige relatie alweer een jaar geleden was vond ik het verstandig dat als er een geslaagde kandidaat in mijn vizier kwam (zij dus) dat ik er voorzichtig mee om moest gaan. Zaterdag had ik lekker gevolleybald en werd er spontaan een volleybal richting mijn hoofd gelanceerd. Het bleek dat het lieve schattige meisje niet echt een held was in voetballen en bood haar excuses aan. Ze werd in mijn ogen met de minuut vermakelijker. Ik wist al dat ik die avond een reden had om haar aan te spreken.

Na alle wedstrijden en gedoucht te hebben begaven we ons weer naar de feesttent om een hele slechte band uit te jouwen. Een clubgenoot van mij had kleine flesjes ranja ontdekt en het bleek wel aardig te smaken. Tien minuten later stond ik met twintig flesjes in mijn broekzakken en die klokte aardig weg. Lichtelijk aangeschoten ging ik toch maar even de achterkant van die flesjes inspecteren. Hmmm, toch iets te veel procent stond erop en mijn biertje smaakte meteen niet meer.

Op het moment dat ik weer zo’n flesje aan mijn mond wilde zetten werd ik in mijn kont geknepen. Ik draaide me om en het lieve, kleine, schattige meisje stond voor mijn neus. We gingen weer dansen en aangezien ik wat aangeschoten was besloot ik mijn kans te wagen. Alles wat ik me had voorgenomen maakte niet meer uit en ik overwoog mijn kansen. Ik had mezelf al ingedekt dat als ze me zou weigeren ik naderhand de zin kon gebruiken: “ja, maar ik was dronken!” Met die kennis baande ik me een weg naar haar mond.

Op het moment dat ik haar wilde zoenen kuste ze mij. Ik geloof altijd in ‘voor wat hoort wat’, dus ik kuste haar terug. Zo hebben we ongeveer 10 minuten gestaan. Op een of andere manier stond ik weer bij mijn club en zij bij de hare. Bang voor het idee dat ze niet meer terug zou zoenen bleef ik angstvallig bij mijn vrienden. Opeens hoor ik een stem zeggen: “moet jij Karin niet gedag zoenen?” Ze bleek gewoon dezelfde naam te hebben als mijn ex!!!!!! Ik ben er heen gegaan en heb haar een kusje gegeven, maar ik was volledig nuchter en zelfs nuchtig vond ik dat ze er schattig uitzag.

De volgende dag heb ik haar niet meer gezien en gisteren ontving ik een mailtje van haar. Ik verheug me nu al op ons eerste ‘echte’ gesprek, dan kan ik gelijk vragen of ze haar naam wil veranderen…