Even met de Amsterdamse welzijnsstichting Combiwel gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Hans Zuiver in de buurt?” Al snel kreeg ik de proleet in kwestie aan de telefoon. Hij had weinig tijd. Druk doende met zijn themadag ‘Eigentijds Oplichten’. Wat ik van hem wilde. “Hans, ik bel je even op met een geheugensteuntje. De slavernij is 145 jaar geleden afgeschaft, weet je nog?” De welzijnsdirecteur wilde graag weten wat ik daarmee bedoelde. Nooit te beroerd om duidelijkheid te verschaffen, legde ik uit: “Ik lees dat jij bijstandsgerechtigden aan het werk hebt, die je belooft dat ze na twee jaar een echte baan krijgen met een echt salaris. Maar als dat moment in zicht komt, stuur je ze weg, en kunnen ze het schudden. En tegen de krant zeg je dan dat ze helemaal geen fatsoenlijk loon waard zijn.” Hans Zuiver is dus gewoon een smerige oplichter. Hij maakt misbruik van een regeling dat je gratis twee jaar lang mensen uit de kaartenbakken van de Sociale Dienst ‘in hun eigen belang’ aan het werk mag zetten, mits je ze vervolgens een baan aanbiedt. En hij moet zich daarnaast trouwens ook nog diep schamen voor de manier waarop hij zijn medewerkers publiekelijk te kakken zet. Fijne baas… Hans Zuiver is niets meer en niets minder dan een vuile profiteur die zijn Amsterdamse welzijnsstichtinkje slechts op de been weet te houden door goedgelovige uitkeringsgerechtigden wijs te maken dat ze uitzicht hebben op een echte baan. Jammer voor Hans dat we in het jaar 2008 leven; hij zou het in de oorlog ook wel goed hebben gedaan. Toen kon je Nederlandse mannen ‘in hun eigen belang’ in Duitsland aan het werk zetten. In gedachten zie ik een groot bord op de gevel van het Combiwel-kantoor. ‘Arbeit macht frei’…
Kortom, een schandalige uitbuiting van moeilijk plaatsbare werklozen. En moeilijk plaatsbare werklozen: daar zijn er meer van dan je denkt. Ik noem een Jack Spijkerman. Grote bek over zijn afschuw van het grootkapitaal, maar uiteindelijk wel gezwicht voor de Tonnen Van Talpa. Het ging mis omdat geen hond nog naar zijn versleten programma op de mislukte kapsoneszender keek. Nu wil geen enkele omroep hem meer hebben. Jack ligt nu op zijn knieën voor het bureau van de SBS-directie. Kan ‘ie misschien nog lullige programma’s presenteren, met grappige home-video’s, of commentaar leveren bij de nabeschouwing van de voetbalwedstrijden van de zaterdagamateurs in Gambia. En koffie halen voor Hans Kraay junior. Want zelfs tegen dat non-talent steekt Jack heden ten dage nog maar magertjes af.
Nog een mazzel dat Jack en Hans geen familie zijn. Want het wordt pas écht lullig als je zelfs niets meer bent dan een slap aftreksel van je eigen broer. Kent u ze, de gebroeders Boszhard? Carlo is eigenlijk best grappig. Op zondag tut hij een leuk Unilever-programma aan elkaar met gezellige gasten op RTL. Zijn broer Ron, echter, is slechts een tragisch aftreksel. Voor de TROS maakt hij hemeltergend beroerde programma’s. Maar toen Ron hoorde dat zijn talentvolle broer bijklust in zo’n musical van Joop van den Ende, zag hij zijn kans schoon. Want op zondag kan Carlo dus niet, want dan prijst hij nieuwe instantsoep aan op de televisie. En dus solliciteerde Ron naar een zondagse invalbeurt. Maar dat feest gaat niet door. Zelfs Joop, die toch niet erg kieskeurig is, vindt Ron een maatje te licht. Exit Ron. En exit Dick Jol, trouwens. Want die stopt binnenkort met fluiten. Mooi. Nu Berdien Stenberg nog.
Maar het moet gezegd dat Jack en Ron niet als enigen een maatje te licht zijn. Wat dacht u van Dries Roelvink? Het kost me sowieso heel veel moeite om niet in lachen uit te barsten als ik die aansteller zie. Met zijn bespottelijke geblondeerde kop. Met zijn overdreven sportschoolfiguur. Wát? Sportschoolfiguur? Bij Dries denk ik toch meer aan een pleefiguur. Zijn met veel bombarie aangekondigde optreden in Ahoy’. Afgelast omdat niemand kaartjes wilde. Zijn manager. Vertrokken omdat die wél kon lezen en schrijven. Zijn bioscoopfilm. Geen enkele bioscoop die deze wil draaien omdat het zonde van de poen is om een film te vertonen voor een uitgestorven zaal. Ja, dat zeg ik. Een pleefiguur. Als mevrouw Oplopers weer eens last heeft van verstopping hoef ik alleen maar een keertje de naam Dries Roelvink te laten vallen en ze schijt weer als een tierelier.
Even een goede raad, trouwens. Als je Jack Spijkerman, Ron Boszhard of Dries Roelvink door een wonder toch nog een keer op televisie ziet, én er zijn kleine kinderen in de buurt, zet het toestel dan ogenblikkelijk uit. Want onderzoek heeft aan het licht gebracht dat televisie erg schadelijk is voor het concentratievermogen van kinderen. En ook de taalontwikkeling is slechter bij kinderen die veel in de buurt van een televisie zijn. Ach ja, onderzoek… Ik las dat onder de studenten in Leeuwarden de meeste maagden voorkomen. En in Rotterdam vind je de minste maagden. Ja? En? Zijn er daar dan meer kreeften en weegschalen?
3 reacties
Prlwytskovsky · 20 juli 2008 op 11:22
[quote]als je zelfs niets meer bent dan een slap aftreksel van je eigen broer[/quote]
Incest? Ook nog!
Waarheid en humor verwerkt in cynische zinnen geven jou columns een melancholie mee van een briesende sigaren kauwende man die, in het schijnsel van een zwalkende druipkaars, aan een schemerig bureau zijn columns schrijft waarbij de stoomwolken uit zijn oren komen.
Zoiets stel ik mij voor bij het lezen van jou columns. 😉 Compliment dus.
DreamOn · 20 juli 2008 op 21:15
@Medeklinkerovski: Het klopt helemaal hoor, het beeld dat jij schetst van meneer Oplopers. Die briesende sigarenkauwende man, het bureau, de stoomwolken uit zijn oren…treffender had je het niet kunnen zeggen! 😀
Die stoomwolken zijn trouwens wel heel goed voor mijn huid…ik ga er dan onder zitten en het resultaat is verbluffend; ik lijk tegenwoordig geen dag ouder dan 39!
@Driek: goede column! En precies wat Peter zegt: waarheid en humor verwerkt in cynische zinnen. En haal nu die sigaar uit je bek en kom gezellig op de bank koffie drinken! 😉
Liefs van je Dootje.
DriekOplopers · 20 juli 2008 op 21:24
Ja maar, ja maar…
ik rook pijp!