Wim van Hanegem heeft een nieuwe knuffelmarokkaan. Anouar Kali, middenvelder van FC Utrecht. Als Van Hanegem een Marokkaan tegen leer aan ziet schoppen moet hij drie dagen aan de zuurstof. Wim. Hij wil graag gehoord worden maar zal altijd het tegendeel beweren. Ik hou daar niet van, die ziekelijke hang naar aandacht en het dan glashard ontkennen. Daarom blijf ik hem Wim noemen en geen Willem. Tijdens zijn carriere als voetballer was het pas na zijn derde interland bij de KNVB doorgedrongen dat zijn naam Willem was en geen Wim. Het zal mij niet verbazen als hier opzet in het spel was.
Wim slaat zichzelf op de borst dat hij als trainer van Utrecht Kali destijds als 15-jarige bij de selectie haalde. Goed genoeg is oud genoeg. Zoiets. Dat Kali pas ruim vijf jaar later is doorgebroken laat hij wijselijk buiten beschouwing.
Eerder al hemelde hij Mounir El Hamdaoui op. Het schijnt dat die bij contractonderhandelingen eiste dat de broodjes bal in de Ajax-kantine naar hem vernoemd zouden worden. Ajax wilde niet verder gaan dan broodjes warm Mounirvlees. Hij voetbalt nu in Italië waar hij dertig porsches bezit..
Wim is naast megalomaan ook een liefhebber en dus wil hij dit niet zien. Hij ziet jongens die uit sloppenwijken in Casablanca komen. Voetballers die met een tajine in hun handen de bal in hun nek doodleggen.
1 reactie
Harrie · 27 februari 2013 op 15:45
Mooi dat de talenten van Marokkanen hier ook eens onder het daglicht van ColumnX komen. O ja en wat de naamgeving betreft. Johan heette eigenlijk Jan. Maar daar durfde de KNVB nooit aan. Groet, Harrietje (ja, ook meissies hebben verstand van voetbal).