Windbuilen

Ik weet ook wel dat ik minder moet drinken. Wat heet; eigenlijk zou ik helemaal met de alcohol moeten stoppen. Ik word er agressief van. Och wat, kwaad ben ik van nature. Woedend maken ze me: die betweters die de ene na de andere maatregel over mij en de mijnen afroepen. O, wat zijn  ze betrokken bij de onderkant van de samenleving. Ja, zo noemt de zelfingenomen en vooral zelfbenoemde elite ons.
Hoezo hoor ik bij de onderkant van de samenleving?
Alsof zij zo hoog boven de rest verheven zijn. Ben ik minder omdat ik drink, rook en van chips houd? Omdat ik liever naar de commerciëlen kijk en me vermaak met geestdodende Amerikaanse series zoals Under the dome, Castle en Elementary. Nee, dan de publieke omroep met baanbrekende uitzendingen als Tijd voor MAX, de Rijdende rechter en niet te vergeten Boer zoekt vrouw.
Al zullen zij die het zo met zichzelf hebben getroffen die programma´s wel niet bedoelen.
Nee, het gaat om diepgravende achtergrondreportages waarin ze het de zogenaamde onderkant weer eens lekker in kunnen wrijven dat het allemaal eigen schuld is. Onderkantmensen zoals ik liggen maar uit te buiken op de bank terwijl we wat amechtig naar sport kijken. Het liefst  met een fles bier in de hand. Ja, ik volg het darten en maak dan van die voor ietwat gefrustreerde mannen typische grapjes over de schone schijn van de Walk on girls. Waarbij ik mijn eigen verschijning regelmatig vergelijk met het a-sportieve uiterlijk van de darters.  Zelfspot is mij niet vreemd. Kom daar eens om bij die zelfgenoegzame bovenlaag. Dat doet heel wat neerbuigender over ons dan wij over de drijfveren van vrouwelijk schoon. Daar kan ik me zo kwaad over maken.
En wie moeten dat dan bezuren. Uitgerekend zij die ik het liefste heb.  Alsof die ene stekelige opmerking  net de spreekwoordelijke druppel is. Nadat de zogenaamd verantwoorde programma´s me weer eens mijn overgewicht onder de neus hebben gewreven. Ik ben niet alleen een uitvreter maar ook een vreetzak.  Het door gebrek aan gewicht omhooggevallen volkje wil een vettax invoeren. Anders moet de premie voor die bierbuiken omhoog en dat is veel erger. Ja, uitgekookt zijn ze wel, die wijsneusjes.
Wat ze vergeten is dat ik hoogstens kan kijken naar Koken met sterren, terwijl zij bij die chefkoks kunnen gaan dineren.
En wat eten ze dan? Nu wij van de onderlaag ons ook af en toe een asperge kunnen veroorloven, ontdekken zij de schorseneren weer. Een stamppotje hoort oorspronkelijk met pastinaak.  Voor de invoering van de aardappel hadden we geen andere keus. Nu staan die zogenaamd vergeten groenten weer op de menukaart, samen met waterkonijn op een bedje van zeewier en bloedworst met varkenswang. De blaaskaken doen alsof gerechten van vleesafval het neusje van de zalm zijn. Waarom? Alleen om zich van de onderkant te onderscheiden. Biologisch moet het zijn en diervriendelijk. Zodat voedsel twee , drie keer zo duur wordt. Alles gooien ze in de strijd om ons armoedzaaiers het brood letterlijk uit de mond te stoten.
Daarom kijk ik liever naar niemendalletjes. Ik wind me veel te veel op als doorwrochte zogenaamd diepzinnige programma´s weer de ene na de andere open deur intrappen. Voor mij dan toch. Omdat het mijn alledaagse werkelijkheid is. Terwijl zij het als een openbaring beschouwen dat bezuinigingen altijd de armen het hardst treffen, dat bedrijven die niet naar de lage lonen landen kunnen goedkoop personeel hier naar toe halen, dat de zorg voor mijn moeder minder en minder wordt en dat ik mijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Eerst schoppen ze je met alle macht in een verdomhoekje en dan laten ze je aan je  lot over om je zogezegd weer in je eigen kracht te zetten. Hoe durven ze?
Waar halen ze de arrogantie vandaan om mij te verwijten dat het allemaal mijn eigen schuld is? Ik mag wel wat meer mijn best doen om weer aan de slag te kunnen en op zijn minst wat terugdoen voor al dat geld dat me zomaar in de schoot valt. Ziedend word ik dan. Alsof ik me niet al jaren suf solliciteer, alsof ik niet mijn uiterste best doe om nog wat voor mijn moeder te betekenen en alsof ik niet alle begrip heb voor de buien van mijn zwangere vrouw. Ik rook zelfs buiten.
Maar wie denkt aan mij? Ik heb straks nog een extra mond te voeden en mijn moeders favoriet ben ik ook niet. Wanneer mijn vrouw me er dan weer eens op wijst dat ik me impotent heb gezopen en het kind kunstmatig is verwekt. Ja, dan haal ik soms van schaamte een keer uit.
Als ik dan huilend als een kind snotterend machteloze woorden van spijt stamel en zij mij met een krokodil vergelijkt, staat ook nog eens de politie voor de deur. Omdat die windbuil van hiernaast weer eens heeft geklaagd.