Aan de directeur van de Hovercraftfabriek,

Weledele Heer,
Vindt u ook niet dat wij de NS moeten helpen? En Prorail? Er zijn tenslotte grenzen aan mensen maar laten spartelen.
Graag draag ik u een idee aan, dat u geheel belangeloos mag overnemen. Doet u maar net of het idee van uzelf komt, dat werkt het lekkerste.
Wat moet u doen;
U nodigt uw ingenieur ‘special products’ uit voor een goed verzorgde lunchbespreking.
U vraagt hem een robuuste hovercraft te ontwerpen, die gemakkelijk twee personen in een gerieflijke cabine kan huisvesten. Het betreft Prorail personeel, dus het moet goed te verwarmen zijn en er moet volop plaats zijn voor thermosflessen en zware shag.
De Hovercraft, die ik vanaf nu gaarne Libelle zou willen noemen, past ruim over een bevroren wissel. Als haar rok eenmaal over de wissel is gevlijd, gaat de ventilator op langzaam en maakt ze een surplace. Dan gaat de Libelle tonen dat ze ‘special’ is. Onder haar rok bevinden zich verrukkelijke dingetjes, dat zie je wel meer onder rokken. De klep in de LPG tank gaat open, een brander gaat bulderen en de hete lucht onder de rok doet het water en de sneeuw in stoom veranderen, terwijl de ventilator de damp afvoert tot buiten de rok.
Het personeel zit ontspannen in de goed verwarmde cabine en registreert de voortgang op de monitors en het instrumentarium. Rustig drinken ze hun koffie.
Na enige tijd wordt de wissel vrijgegeven en de spoorstaven, met een temperatuur van boven nul, liggen er droog en viriel bij, gereed voor hun belangrijke bijdrage aan onze samenleving.
De Libelle nu verheft zich en begeeft zich naar de volgende wissel, zo met een snelheidje van 60 km/u, om daar, als een broedse kip, de volgende staafjes te verwarmen. En uiteraard meneer, een dubbel veiligheidssysteem waarschuwt voor naderende treinen.
Ik adviseer u niet met de heren van Prorail over uw idee zal ik nu maar zeggen, te praten, want daar zijn ze zo goed in dat u zo vijf jaar verder bent.
Nee meneer, u moet de Libelle snel ontwikkelen, met een onbrandbare slijtvaste rok, geen schotse ruit, en op het moment suprême lanceert u haar, desnoods in een vriesveem met een bevroren wissel erin. Er is vast een prins om het ding te besturen die dag. Denkt u eens, net als de prins, aan al die belangstelling!

Meneer, ik wil u niet lekker maken, daar zult u zelf voldoende vaardigheden in hebben, maar wat dacht u van het sneeuwvrij maken van al die landingsbanen.
En het bestuur van de Elfstedentocht had hem ook best willen proberen in Stavoren, als je haar rok aan een kant wat optilt, blaas je de sneeuw zo de dijk op.
Veel succes meneer, goede zaken. Als u haar Libelle noemt en mij even eervol vermeld, naast het borstbeeld van de stichter in de hal bijvoorbeeld, dan heeft u van mij geen last meer.
Met vriendelijke groet,
Libelle.
PS. Ik heb ook nog een eenvoudige instelbare ontstekingsbron uitgevonden, die je in een dag kunt maken als je kunt figuurzagen. Kent u een captain of industrie of een topcrimineel, bij de Rotary of zo, die mogelijk belangstelling heeft?

Categorieën: Actualiteiten

4 reacties

LouisP · 10 februari 2012 op 09:16

Het verhaal op zich vind ik niet zo, maar wel de manier van denken die erachter zit. Origineel en absurd én grappig is die.

En het bestuur van de Elfstedentocht had hem ook best willen proberen in Stavoren, als je haar rok aan een kant wat optilt, blaas je de sneeuw zo de dijk op.

Dat bedoel ik

Fem · 10 februari 2012 op 13:38

Eigenlijk vind ik m ontzettend geestig!

Ferrara · 10 februari 2012 op 17:27

Grappig stuk.
Bij de allerlaatste zin kon ik niet anders meer dan aan Aage M. en zijn termische lans denken.
Maar ja daar gaan de wissels echt van naar hun moer. 🙂

Mien · 12 februari 2012 op 22:22

Leuke column.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder