Woorden verwoorden

Als groot fan van het lezen van columns heb ik nooit het lef gehad en de woorden gevonden er zelf een te schrijven, totdat….
Ja, totdat wat? Ik een aanzet kreeg? Ik toch voorzichtig dingen op papier ben gaan zetten? Het genot om sommige columns te lezen, maakt het soms erg moeilijk om hetzelfde niveau te behalen, in dezelfde stijl waar ik zo’n bewondering voor heb. Je wilt toch de lol die je zelf uit bepaalde columns haalt op eenzelfde manier, maar met eigen gedachten, in je kladblokje zetten.
Zoveel gedachten en onderwerpen flitsen door mn hoofd. Spirituele, aardse, politieke, relationele, gewoon dingen die je in het dagelijks leven bezighouden.
Ironie en zelfspot zijn voor mij grote humor, maar hoe breng je dat over aan mensen die vreemd voor je zijn? Zullen ze me wel snappen? Wil ik dat ze me snappen? Vind ik het belangrijk dat ze me snappen. Mjah….

Het volgende mailde ik vanmorgen, nog slaapdronken, aan een bekende:

>>>>>
De meest prachtige volzinnen lig ik te dromen…alweer, en droom daarbij dat ik deze droom dit keer toch echt moet onthouden, om al dat “moois” op papier te kunnen zetten.
Ehehehehe, het geluid van mijn wekker (hoe verwoord je een geluid dat te erg is om in woorden uit te drukken?).
Amper lichamelijk wakker en mijn hersenen zijn al volop in beweging. Ik moest iets onthouden van mezelf, maar wat? Getverrr, de JPBtjes schieten door mijn kop…geen prettig wakker worden, beelden van een verfuckte wereld schieten er tussendoor…nog minder prettig, normen en waarden…wat, waar, hoe?, toekomstbeelden die weinig kleur bevatten, of dromen we zwart/wit?
Ongeïnteresseerdheid in de medemens….citaten verwoorden dingen beter dan ik ze ooit zelf zou kunnen bedenken (“De mens hoeft zijn egoïsme niet af te leggen om goed te zijn, – hij hoeft er alleen maar een andere vorm aan te geven. Door zich in zijn medemens te verplaatsen, zich één met hem te voelen, veredelt hij zijn zelfzucht, – door zijn ‘zelf’ uit te breiden en meer omvattend te maken” – Simon Vestdijk)
Pffff, en toch was het geen nachtmerrie want tussen al die “struggles of life” waren momenten dat het echt wel goed zal komen met ons, ooit, zeker weten, maar waar het is gebleven? Die liggen gewoon ergens in de nacht te wachten op de volgende nacht.
Goedzo, er komt echt een ochtend dat ik eerder wakker ben dan mijn hersenen, en zal het jou dan als eerste laten weten 🙂
<<<<< Nu even mijn kater wegspoelen met een stoot cafeïne en nicotine (blerghhhh, een rookster), misschien dat dat mijn droom, die prachtige volzinnen, naar mijn vingers laat borrelen 😉 Mar