Zalm

Op de afdeling, waar ik als verpleegkundige werk, is een chef-kok opgenomen uit één van de hotels in de stad. Een patiënt waar je wat langer aan het bed staat omdat hij je zo gezellig aan de praat houdt. Reuze aardige man met prachtige horecaverhalen. Tijdens een late dienst vertelt hij dat er collega’s op bezoek zijn geweest en dat ze gefileerde zalm hebben meegebracht. Hij heeft er geen trek in en geeft mij de ingesealde delicatesse mee met de opdracht er na mijn dienst, onder het genot van een glaasje droge witte wijn, lekker van te genieten.
Normaal deel je dergelijke gaven met je collega’s, maar vanavond doe ik dienst met iemand die niet van vis houdt. Heb ik even geluk.

Thuisgekomen, eerst onder douche en daarna nog even relaxen met de poes op schoot. Zij heeft na een late dienst altijd extra aandacht nodig.
Ik besluit de zalm te bewaren en neem een glaasje Berenburg als slaapmutsje.

De volgende ochtend ruik ik bij het opstaan een sterke vislucht en vind een lege verpakking op de keukenvloer. De poes ligt in de kamer op de bank, uitgeteld en tolletje rond van de genoten zalm.
Ik ben vergeten mijn cadeautje in de koelkast te leggen.

Als ik tijdens mijn dienst mijn neus bij de kok om de deur steek wil hij natuurlijk weten of ik van de zalm heb genoten en uiteraard prijs ik de smaak van de vis in alle toonaarden.
Dat ik namens de poes spreek laat ik achterwege.