Nee, wat ik hier ga vertellen is niet zo maar wat dei* of een waardeloze bagatelle.*Het is een waar gebeurt verhaal, een mijlpaal uit mijn jeugdjaren. Tja, lang geleden dus…

Op een wel zeer zonnige zomerse achternoen* reed ik met de velo* richting boerenbuiten. Niet alleen, achter mij zat mijn jeugdliefje scherlewiep*op het kleine bagagedragertje, luid zingend, met de benen hulpeloos zwierend naar steun te zoeken. Ik reed expres*, door enkele diepe putten van de holle zandweg. Die vrolijke uitbundigheid kwam ons duur te staan. Door al dat gedoe verloor ik de controle over de giedon* en we raakten met onze klieken en klakken* naast de weg. Een geluk bij een ongeluk. Daar waar we feitelijk in de diepe sloot moesten belanden waren we net ter hoogte van een mennegat* waar we pardoes* met gans onze ratteklan* in het hoge gras terecht kwamen. Wij, jong zorgeloos geweld konden er alleen maar om lachen.

Nochtans, de erlewoase* was niet te overzien. Leen haar rok was gescheurd en ik wreef zuur lachend de pijn op mijn scheenbeen weg. De inhoud van onze redekuul* lag verspreid over het gras. Overal lagen boterkoeken. Oef, het flokhout* was niet van onze fles rode wijn.

Na wat opruimen konden we ongestoord djakkeleuren* en doorgaan met ons onschuldig liefdesspel. Ongestoord? Vergeet het maar, uitgerekend ‘madam Tienpont’ kwam er met haar hondje aangewandeld en keek ons streng onderzoekend aan alsof we de wereld aan ’t verwoesten waren. Die pekelteef* ’t grootste komerewijf* van ’t dorp, die kwene,* die roddeltante zou natuurlijk alles in ’t dorp en aan onze ouders gaan doorvertellen. Zorgen voor later…Ik hoor het haar al zeggen: “Diene stroutluebre lag daur mé da jonk te konkelfoezen”

In de sloot zat een aoktepui* te kwaken…boven onze hoofden zagen we een hemellawerke* roerloos fladderen en wij, onze pret kon niet op. We lachten om niets. We rolden heen en weer in het gras om dan goedsemoeds* tegen elkaar aan te botsen. De goedkope wijn werkte prikkelend, zelfs de avondzon kon ons niet terugplaatsen in het nu. De uitgelatene leute* maakte plaats voor een rustiger zacht gestreel. Plots mocht het allemaal. Grootste hindernis waren nu de veel te kleine knoppetjes van haar blouse. Niets of niemand kon deze dag nog verdesteleweren.*

Ik was zestien.

dei*: zever in pakjes
baggetelle*: kleine te verwaarlozen anekdote
achternoen*: tweede deel van de dag
velo*: fiets
scherlewiep*: wijdbeens
expres* met een expliciet doel voor ogen
giedon* fietsstuur
klieken en klakken* totale optelsom
mennegat* oprit naar een wei of een akkerland
pardoes*plots
ratteklan* totale inboedel
erlewoase* chaos
redekuul* bootschappentas
flokhout* Kurk, stop
djakkeleuren* Ravotten
pekelteef* pestvrouw
komerewijf* (komeren) doorvertellen, roddelen
kwene* overdreven Godsdienstige oude vrijster
aoktepui* kikker
hemellawerke*leeuwerik
goedsemoeds* opzettelijk, met een expliciet doel voor ogen
leute* plezier
verdesteleweren* kapot maken

Categorieën: Algemeen

Meralixe

Er is een smaak, gewoon, een manier van het door het leven gaan, die zo verschillend is van mens tot mens, dat we mogen besluiten dat het eigen gelijk niet bestaat en dat respect voor de andere mening belangrijker is...

12 reacties

troubadour · 26 september 2014 op 15:13

Ultiem leutig en goed gedaan!
Als Brabander kende ik er wel enkele. De laatste zin maakte me helemaal knetterenthousiast!

Spencer · 26 september 2014 op 17:36

Geloof het of niet, maar ik zat me gisteren nog af te vragen waarom er geen cursus Vlaams is.. :yes:

pally · 26 september 2014 op 17:40

Wat een mooie taal, Meralixe! En precies geschikt voor zo’n pastoraal schilderijtje. Een paar woorden moest ik wel in je lijst opzoeken, maar de meeste waren wel op te maken uit de context.
Alleen dat Laatste woord: echt heel apart! Ik vrees dat ik het niet goed uitspreek.

Pierken · 26 september 2014 op 18:01

Zeer origineel, Meralixe! Ondanks het verweven idioom een strak verteld verhaal. Had het al eens eerder aangehaald, dat Belgisch herbergt wonderschone woorden. Maar hé, ‘expres’ ies dien ‘Ollander oak nie vreemd. Jammer dat je hiermee zo rap naar onderen glijdt. Er ging iets niet lekker met de planning…

Dees · 26 september 2014 op 19:08

Ratteklan lijkt op rataplan? De hele rataplan?

Flokhout is mijn favoriet. Mooi stuk, leuk om te puzzelen en toch nog leuk leesvoer.

Mien · 27 september 2014 op 03:23

Amai zunne, wat een heerlijke column Merel. Geschreven op zijn pallieters (niet te verwarren met pallies). Genoten van de olijke taal en het plezante spel. En ja, zelfs de intro, Merels favoriet, past in dit waargebeurd verhaal. Voor mij leest het verhaal ook als een knipoog naar het meisje van Boudewijn, langs de kant van de weg, en ja, ook dat is een compliment. Wat een column al niet te weeg kan brengen in een hoofd. Klein kritiekpuntje nog. Jammer van de sterretjes. Ze storen mij in het leesgenot. Die had ik weggelaten. Niet de verklaringen. Een vette duim van mij! :yes:

    Mien · 27 september 2014 op 03:35

    Prachtig woord flokhout. Verdesteleweren deed me denken aan verrinneweren.

evil-ine · 27 september 2014 op 12:29

Speels en leuk! Ja die taal, geweldig mooi. Als reserve-belg ben ik toch echt wel jaloers op het erfgoed van deze mooie taal. Goe! :yes:

Meralixe · 27 september 2014 op 13:44

Aan allen dank voor het reageren…
Inspiratie… Van waar komt die soms. In een plaatselijk krantje kon iedereen een dialect woord insturen om alzo een eventuele prijs in de wacht te slepen. Een vijftiental woorden kwamen in aanmerking. Ik las de woorden en dacht, als ik die nu eens allemaal in één verhaal stop… Al schrijvende heb ik er dan nog enkele uit het eigen repertoire bij gestopt. En, schaoverdijn, (schaatsen) toatjespap (aardappelen in karnemelk) en tsjeut (varken) kwam ook in de lijst voor maar kon ik door de richting die mijn verhaal nam, er niet in verwerken.
Wat was er dan waar van het verhaal? Tja, laat dit maar het geheimenis van de schrijver blijven. :laugh:

Frans · 28 september 2014 op 09:50

Mooi verhaal. Al was je me met de uitdrukking ´met zever in pakjes´ in feite al kwijt. Toch de moeite genomen om alles te vertalen. Moest ´stroutluebre´ zelf nog even opzoeken. Als ik het mij onbekende woord bij Google intyp, kom ik bij jouw verhaal uit. Dat is toch wel een aardige bagatelle.

Nachtzuster · 28 september 2014 op 17:44

Heel leuk gedaan, Meralixe. Een andere kant van jou die ik wel erg kan waarderen! :rose:

Ferrara · 29 september 2014 op 13:06

Meralixe, je bent al van de front, maar ik wil toch even kwijt dat ik je column met plezier heb gelezen. Wat leuk, de plaatselijke krant als inspiratiebron.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder