Zijn kop op de wereld

Kalm kringelt de rook in het licht van een peertje. Omhoog, naar de balken van het dak, om uiteindelijk tegen het dakbeschot te blijven hangen. Aan het platdak hangt meer dan alleen de rook van mijn sigaret. Er zijn latten onder de balken door geslagen. Die dragen planken en andere latten, buizen en balken. Voorlopig van nut ontdaan liggen zij geduldig te wachten tot een nieuwe bestemming zich aandient. Maar dat is niet het enige wat er hangt. Onder de balken door hangt een oude polsstok. Ik weet nog dat mijn vader hem voor ons kocht. Aan de overkant van de straat, bij de smid die vroeger paarden besloeg en waar je later benzine kon kopen. De verzuchtingen van mijn moeder als ik weer eens met een nat pak thuiskwam. Dit omdat de polsstok ondanks zijn lengte dikwijls te klein voor mijn jeugdige overmoed bleek. Waar anderen stopten probeerde ik het nog één keer. Als dat goed ging nog een keer. Als dat niet al te ernstig mis was gegaan nog een keer. En als het echt mis ging, dan was het tijd om huiswaarts te keren waar een douche, schone kleren en een kop thee wachtten. Eieren zoeken in het voorjaar, met vroegere vrienden door de velden en ergens in een slootwal de stiekem van mijn moeder meegejatte Belinda-sigaretten oproken.

Naast de polsstok hangt het houten sleetje waarop ik ’s winters werd voortgesleept door mijn zusters. Het matras waarop ik in de tuin lag. De fietspomp van vele geplakte banden. De parasol waar ik mijn moeder nu nog wel eens onder zie. Scheppen en spades, schoffels en harken en een speciebats. Een zeis, keurig met paktouw ingebonden in een oude jutezak, een overblijfsel uit mijn vader zijn jeugd. Een oude bamboehengel. Waar is mijn rode werphengel eigenlijk gebleven?

– … … … –

Het opzoeken van ouders is ook een weerzien met jezelf. In deze garage vormt het dak boven mijn hoofd de grond onder mijn bestaan. Oud nieuws dat zijn nut gehad heeft maar dat in de wereld van vandaag, onder steeds veranderende koppen altijd een nieuwe bestemming vindt. Herinneringen die zich aaneenrijgen in het tijdsbestek nodig voor een sigaret om uit elkaar te vallen: de levensverwachting van een sigaret als maat van een tijd die voorbij maar nooit ver weg is, waar je je vingers aan brandt als je er te lang aan blijft hangen.