Zondagochtend voltrok zich bij ons in huis een waar drama. In 47 jaar was me dit nog nooit overkomen, ondanks het feit dat ik alleen al in de afgelopen acht jaar zes keer verhuisd ben. En verhuizen betekent inpakken, opslaan, uitpakken, op zolder stallen, er niet meer naar omkijken, in de berging zetten, een garagebox huren, enz. Maar nooit raakte ik iets kwijt. Met verbazing maak ik wekelijks mee dat één van de gezinsleden weer eens een sleutelbos, sportschoenen, mp3-speler, Björn Borg onderbroek, of een zonnebril kwijt is. Bij ons in huis is men in staat om een complete fiets te laten verdwijnen zonder dat hij gestolen is.
Mij overkomt zoiets echter nooit. Overkwam…………

Zondagochtend nadat we lootjes voor Sinterklaas hadden getrokken miste ik opeens één van mijn boeken. Het was een boek dat ik een paar dagen daarvoor had aangeschaft, over het Joegoslavietribunaal. Niet echt een onderwerp, althans in boekvorm, dat de belangstelling van één van de kinderen of van mijn vrouw heeft.

Zaterdagavond had ik er nog lekker in zitten lezen terwijl de rest naar een één of ander rommelig tv programma zat te kijken met Linda de Mol waarin gasten en publiek Nederlandstalige liedjes moeten raden en daar vervolgens een stuk Edammer of een rookworst mee kunnen winnen. Na afloop van het programma heb ik het boek op de salontafel gelegd tussen de lege chipszakken. Nog even het late journaal bekeken, en uiteindelijk is iedereen naar bed gegaan. Ik ook.

De volgende ochtend na het gezamenlijke ontbijt, en na het trekken van de lootjes bleek opeens mijn boek niet meer op tafel te liggen. Uiteraard heb ik overal gezocht. In de kamer, in de boekenkast, op mijn bureau, in de serre, de studeerkamer, het toilet, de keuken, werkelijk overal. Op een gegeven moment heb ik zelfs in de doos met de oude kranten, en last but not least in de prullenbak tussen de chipszakken gekeken. Maar wat ik ook aantrof: geen boek.

Het was de rest blijkbaar niet ontgaan dat ik flink door het huis liep te bokken en te mokken. Wanneer je nooit iets kwijt raakt is het om wanhopig van te worden. Je gaat aan je zelf twijfelen, betrekt het op je leeftijd, en de meest onheilspellende scenario’s schieten door je hoofd.
Je frustratie maakt je radeloos, en je ziet je zelf al op maandagochtend bij de huisarts om een verwijsbrief voor de neuroloog vragen. Ook de reacties van de rest waren niet bemoedigend. “Jij?”, “Jij bent toch nooit iets kwijt”.

Eén van de kinderen typte zelfs in zijn mobiel “23 november 2008, de dag waarop Peter iets kwijt raakt”. En vervolgens begon iedereen zich ermee te bemoeien. Heb je hier gekeken, heb je daar gekeken? Kan het niet boven liggen? Gek werd ik er van. Er werd zelfs geholpen met zoeken, doch zonder resultaat. Het is zelfs in me op gekomen om een beloning uit te loven, maar dit idee heb ik snel verworpen omdat het plots in me op kwam dat het dan wel lucratief zou kunnen worden om binnenkort zo’n 1000 boeken te laten verdwijnen, of een niet onaanzienlijke cd-collectie. Je moet er toch niet aan denken dat je ’s ochtends wakker wordt, de kamer inloopt met je duffe hoofd, plaats neemt op de kruk, slaperig je armen voor je uit strekt, je vingers spreidt, aanzet… en voorover van de kruk lazert om je languit op de vloer af te vragen “hé, hier stond gister nog een piano?”, die dan vervolgens voor vijf euro (of is dat een te laag losgeld) wordt terug gevonden.

Inmiddels zijn we drie dagen verder maar nog steeds geen boek.

Oh, lieve, beste Sint, ik beloof u dat ik blij en verrast zal kijken op 5 december wanneer het boek, ingepakt en voorzien van gedicht, opeens tussen de cadeautjes ligt. Ben ook reuze benieuwd naar het handschrift. Ik verheug me er nu al op.

Categorieën: Algemeen

5 reacties

SIMBA · 3 december 2008 op 17:05

[quote]Ben ook reuze benieuwd naar het handschrift[/quote]
Waarschijnlijk is het getypt en voorzien van leuke pietjes uitgeprint! 😀
Welkom op ColumnX!

KawaSutra · 4 december 2008 op 00:49

Leuk thema maar het middenstuk had wat mij betreft wat compacter gekund, dat houdt de spanning erin.
En nu? Vol verwachting klopt ons hart! 😀

Mup · 4 december 2008 op 11:23

Welkom op cx, en ik sluit me aan bij Kawa.

Nog een nachtje slapen :hammer:

Groet Mup

pally · 4 december 2008 op 16:24

Kan inderdaad wel wat compacter, Steinway. En let op niet te veel dubbele woorden achter elkaar te gebruiken : b.v. [b]je[/b], [b]zelfs[/b] etc.
Evengoed leuk debuut, welkom hier!

groet van Pally

Mien · 5 december 2008 op 10:58

Waarschijnlijk krijg je het boek terug in een verhuisdoos volgestort met in het beste geval pepernoten en in het slechtse geval cement …
Ik heb ook een voorgevoel dat iedereen jouw lootje getrokken heeft …
Kan dat wel?!

Leest lekker weg maar ben het wel eens met mede-cx-ers, aan de lange kant.
Aan de andere kant, met Sinterklaas is iedereen altijd een beetje ongeduldig.

Mien Is Alleen Af En Toe Zichzelf Kwijt

Geef een reactie

Avatar plaatshouder