Hoe de plant heet weet ik niet, maar ik ervaar dat niet als een gemis. Zolang de zon in de coulissen wacht zijn haar bloemblaadjes toegevouwen. Zodra de zon haar streelt, gaan haar blaadjes open en dat blijven ze tot Helios van het toneel verdwijnt. Een even fascinerend als volstrekt zinloos verloop. Niemand vraagt die bloemen open te gaan en als de mens er niet was om het gedoe te beschrijven in proza of te bezingen in poëzie, zou geen haan er naar kraaien. Fascinerend is het om een paar van vele miljarden processen gade te slaan die met elkaar de Natuur vormen. De Kosmos. Ook sterren worden geboren en sterven, net als gigantische hoeveelheden sterrenstelsels en zelfs ontelbare complete heelals. Maar ook planten en het hele plantenrijk, het dierenrijk, het leven zelf. Een geheel zonder begin of einde, zonder reden of doel. In elke betekenis: zo maar.
Een dier leeft, eet, drinkt, plant zich voort en sterft. Zo gaat dat al vele honderden miljoenen jaren. Ik kan, in de betrekkelijk korte tijd dat ik op de aardbol rondstruin, een onbekend aantal dieren zien. Van planten genieten. Bomen zien uitgroeien tot een wereld in het klein. Genieten van mos tussen stenen, insecten op bloemen, salamanders tegen muren, vrienden om me heen. Genieten van de braam die ieder jaar uitbundiger herrijst met een oogst die heerlijk, zoet en vitaminerijk is. De lucht een toneel dat per changement kan wisselen van helder blauw via grijsjes naar grauw en het slachtveld kan zijn van de titanenstrijd tussen koud en warm weer, met stormen, orkanen, bliksem en donder als wagneriaanse zware zomerse zo maar muziek. Dat iets én alles er zo maar was, is, of zal zijn, is misschien wel het boeiendst van allemaal. En het is grappig daar een tijdje zo maar deel van uit te maken.

© Jan Bontje 2008

Categorieën: Algemeen

7 reacties

Dees · 15 augustus 2008 op 07:29

Mooie overpeinzing, eentje waar je hart van openspringt 🙂

anneda · 15 augustus 2008 op 11:05

Erg mooi geschreven, het boeit me:)

arta · 15 augustus 2008 op 11:49

Erg mooi!
Een column om nog even op door te mijmeren…
🙂

Nimrod1979 · 15 augustus 2008 op 13:59

Zeker mooi geschreven. Je zegt:

[quote]Een geheel zonder begin of einde, zonder reden of doel. [/quote]

Maar wat het nog mooier maakt, is het feit dat het juist wel een doel heeft!
Het gebeurd allemaal met een reden, past prachtig in elkaar en vormt zo een harmonisch geheel.

Nogmaals: mooi!

lisa-marie · 15 augustus 2008 op 22:32

ik peins en mijmer nog even door.

Prlwytskovsky · 16 augustus 2008 op 18:12

[quote]En het is grappig daar een tijdje zo maar deel van uit te maken[/quote]

Wat een verhaal joh, en wat een vragen en overdenksels roept dat bij mij op. Een beauty is het.

Wat betreft de quote: het is even, tussen twee stiltes, luid geweest. Zo zie ik dat.

JanBontje · 25 augustus 2008 op 23:29

Bedankt allemaal voor jullie mooie reacties. Dat doet me zomaar goed… :kus:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder