Na een lange winter van vertroetelen met voetbaden, glanzend blad en knoppen die onverbiddelijk gesloten bleven, springt mijn gardenia wulps in bloei. Haar witte bloemen wringen zich uit hun te krappe groene jasjes en laten hun rondborstige zoete geur op de avondkoelte de kamer in drijven. Wierook is in dit seizoen overbodig, maar ik kan het niet laten. Verzot op de sensatie van scherpe rook en kruidige geuren steek ik de een na de ander op. Het oog wil ook wat en daarvoor dienen de kaarsen, glazen olielamp en fakkels in de tuin. Sfeer is het goede gezelschap waarin ik mij bevind.
[i]’I live the life of a loner, like a dog, that don’t has an owner… ‘[/i] zingt Giant Sand. Nog zo’n warm stukje begeleiding, muziek. Voor iedere stemming heb ik wel een album op de plank staan, om de gevoelde emoties uit te diepen of te ondersteunen. De planken buigen diep door onder het gewicht van al dat moois. [i]’Loneliness is a crowded group… ‘[/i] zingt Brian Ferry, – een pakkende contradictio in terminis.
Niets is wat het lijkt. Orde verhult chaos, kalmte verhult kolkende emoties. Het leiden van een geregeld leven verdonkeremaant de op de loer liggende ontsporing. Er is niets nieuws onder de zon, zolang het ander maar niet de overhand krijgt over het een.
De nacht schraapt zijn keel. Gedonder doemt aan de einder op. Verlangend kijk ik uit naar een wolkbreuk, opdat regenwater langs de voeten in mijn tuin zal kolken en krappe jassen laat openspringen. Laat een einde komen aan de onverbiddelijke benauwdheid, om het oog te strelen en gezelschap te koesteren. Ook al lijkt het nergens op.
17 reacties
WritersBlocq · 5 juli 2005 op 13:52
Het is listig om als eerste te reageren, het laf om het niet te doen.
Ik zie hele mooie zinnen, sommige laten zich perfect lezen en sommige zijn voor mij aan elkaar geregen letters. Hier en daar krijg ik grip, daar en hier weer onbegrip.
Troy · 5 juli 2005 op 13:55
Weer een mooi en sfeervol stuk[quote]”Het leiden van een geregeld leven verdonkeremaant de op de loer liggende ontsporing.”[/quote]Een mooie zin en zeer herkenbaar voor mij.
Grt Troy
Mosje · 5 juli 2005 op 14:00
Mooi stukje weer Dieperik.
Heb toch wel een opmerking. De vierde alinea sluit nauwelijks of niet aan bij het voorafgaande. In de eerste drie alinea’s beschrijf je een lekker sfeertje, om vervolgens vrij plompverloren nogal filosofisch over orde en chaos te verhalen. Alinea 5 sluit wel meer mooi aan bij 1 t/m 3
Nou ja, het is maar een mening, maar wat mij betreft had die vierde alinea weggelaten kunnen worden.
Troy · 5 juli 2005 op 14:13
De vierde alinea kan inderdaad weggelaten worden en toch had ik het zonde gevonden om deze te moeten missen. Het filosoferen past goed bij een zwoele zomernacht. Juist dat soort nachten lenen zich daar het beste voor. In die lijn vind ik de alinea ook passen in het geheel.
KawaSutra · 5 juli 2005 op 14:17
[quote]Niets is wat het lijkt.[/quote]
@Mosje
[quote]De vierde alinea sluit nauwelijks of niet aan bij het voorafgaande. [/quote]
Ik lees in alinea vier een zekere duiding van de eerste drie. Aan de oppervlakte een rustig ontspannen sfeertje, maar schijn bedriegt.
[quote]Ook al lijkt het nergens op.[/quote]
En de laatse zin slaat weer terug op de eerste quote. M.i. een mooi afgerond geheel. Jouw boodschap is bij mij goed overgekomen.
Mooi en voor mij herkenbaar beschreven.
Raindog · 5 juli 2005 op 15:35
Ik denk juist dat alinea 4 wel degelijk noodzakelijk is omdat aan de hand daarvan het vervolg en slot van alinea 5 een betere plaats krijgt. Het één moet niet de overhand over het ander krijgen. Zwoelheid en benauwdheid, ook in stemming, moeten daarom op zeker moment opgevolgd worden door een fikse frisse regenbui. Dat idee.
Wel zag ik een nogal kwalijk foutief citaat uit de song van Roxy Music. ‘Loneliness’ is niet ‘a crowded group’ maar ‘a crowded room’. Door dat nogal kenmerkende verschil komt de strekking die je daar in de column aan geeft ook nogal op losse schroeven te staan. Niet een contradictio in terminis maar slechts een constatering van een triest feit, hetgeen dan niet zoveel meer met je column te maken heeft. Zeker in relatie tot het vervolg van de geciteerde songtekst zelf maar dat terzijde.
[size=xx-small](Sorry voor deze onthulling. Ik als liedjesman weet als geen ander hoe ontzettend schokkend het is wanneer liedjesteksten anders zijn dan je altijd gedacht en meegezongen had.)[/size]
Verder, ‘write away’, want erg mooi.
champagne · 5 juli 2005 op 16:25
Ik vind het mooi beschreven, Dieperik. De ogenschijnlijke rust, maar daaronder…;-)
KingArthur · 5 juli 2005 op 17:07
Balans kan niet bestaan zonder tegenstelling. Maar tegenstelling ook niet zonder balans. Eigenlijk bestaan er alleen cirkels. Maar nu word ik te philosofisch. Mooie sfeer beschreven.
Domicela · 5 juli 2005 op 18:30
Mooi stukje.
Louise · 5 juli 2005 op 18:41
een sfeervol, bijna poetisch stukje met een dubbele lading, die het hele stuk stand houdt.
Ieder woord is zorgvuldig uitgekozen en afgewogen en dat is vooral heel mooi, maar wat mij betreft mag het best wat losser, wat meer buiten de paadjes 😉
Li · 5 juli 2005 op 19:27
[quote]Hier en daar krijg ik grip, daar en hier weer onbegrip.[/quote]
Dat geldt ook voor mij.
Als het wat rustiger in mijn hoofd is, zal ik het nog eens lezen.
Li
Wright · 5 juli 2005 op 20:01
Ik vind het bloedstollend mooi geschreven, juist omdat je voelt dat elk woord zorgvuldig is afgewogen.
Voor mij de beschrijving van een man, die wanhopig probeert grip op de situatie te houden, met als andere optie, gillend gek worden.
Ma3anne · 6 juli 2005 op 10:08
Niks alinea’s weglaten! De vierde alinea is voor mij nou net de essentie!
Prachtig, elk woord. Met de moed der wanhoop verlies je je in de schoonheid van die plant, mooie geuren en melancholieke muziek.
Erg, erg goed beschreven, die eenzaamheid tot op het bot.
Ook zulke diepe eenzaamheid gaat weer voorbij…
sally · 6 juli 2005 op 14:18
In één woord super!
Printen en bewaren wat mij betreft.
liefs
Sally
Dees · 6 juli 2005 op 18:56
[quote]Niets is wat het lijkt. Orde verhult chaos, kalmte verhult kolkende emoties. Het leiden van een geregeld leven verdonkeremaant de op de loer liggende ontsporing. Er is niets nieuws onder de zon, zolang het ander maar niet de overhand krijgt over het een.[/quote]
Nooit de essentie weglaten, dit is voor mij het mooiste, eerlijkste rauwste stuk.
[i]Chills down my spine[/i]
Dieperik · 6 juli 2005 op 20:01
Dank voor al jullie reacties. Het deed mij een genoegen om te zien dat er over en weer op (schrijf)technisch niveau werd gereageerd. Daarbij kwamen niet alleen schrijftechnische aspecten aan bod, maar het onthulde ook veel over jullie manier van lezen, – en wellicht zelfs karakter. Daar heb ik bijzonder van genoten.
Het is geen bedacht stuk, maar de neerslag van het moment dat realiteit en gevoel met elkaar samenvielen. Je kunt het letterlijk lezen en dan is er geen woord gelogen; je kunt het ook gevoelsmatig lezen en dan weet je hoe ik mij op dat moment voelde. Het samenvallen van de werkelijkheid en mijn gevoel leverde vanzelf de dubbelzinnigheid op.
Voor feitenfreaks – zoals ik zelf soms kan zijn -, het is in minder dan een uur geschreven. Aan de korte kant, want normaal houd ik 400 woorden als richtlijn aan.
@ Raindog: dank voor jouw reactie en nadere aanvulling. ‘Loneliness is a crowded room… ‘ vind ik nog steeds een contradictio in terminis. Als collega-fan van Tom Waits (ik neem aan dat jouw nickname daar naar verwijst) kan ik je amper iets kwalijk nemen… Ken je de twee Waits nummers op de soundtrack van [i]Dead Man Walking[/i]? Eén daarvan zou ook Troy moeten aanspreken…
Raindog · 6 juli 2005 op 20:52
Beste Dieperik,
Ik ben inderdaad een enorme fan van Waits. Ik had het er onlangs met een collega nog over. Zoiets schept gek genoeg meteen een band: fan van Waits zijn. Je kunt bijvoorbeeld totaal niets van iemand weten en toch er volledig van overtuigd zijn dat het wel goed zit wanneer hij of zij fan van Waits is, net als jij. En vergis je trouwens niet, er zijn er meer van hier op ColumnX. Eén van hen heeft zelfs onder jouw column gereageerd. Misschien wil je daar wel naar raden waarbij ik dan zijdelings hoop dat mijn theorieën daarover zich vanzelf zullen bewijzen.
Ik ben de gelukkige bezitter van 18 albums van Tom Waits. Jammer genoeg heb ik nog niet alles. Het blijkt moeilijk om de laatsten die ik nog nodig heb in Nederlandse platenbakken te vinden. Met soundtracks heb ik me niet veel bemoeid maar ook in mp3-formaat is er veel te vinden en naar aanleiding van jouw reactie heb ik zeker ook gegoogled op Dead Man Walking. De nummers zelf ken ik nog niet maar die haal ik langs electronische weg nog wel binnen. Ik begrijp nu precies wat je bedoelde met dat een zeker nummer Troy misschien wel aan zou spreken. De Homeriaanse versie van dat nummer staat hier echter wel weer in de kast, en dat maakt dat ik me oprecht afvraag of Troy hierdoor werkelijk aangesproken zal zijn. Laten we hopen van niet.
Tot je volgende column.
Raindog