Moe maar tevreden zit ik achter het beeldscherm. Al tijden ben ik mij ervan bewust dat ik meer lichamelijke inspanning moet leveren om mijn conditie terug te brengen tot op het meest basale niveau. Mijn goede voornemens ten spijt, slaag ik er niet in om tot daden over te gaan. Lees meer…
De rook van mijn eerste sigaret kroelt kruidig rond mijn tong. Al na twee teugen zwelt mijn hoofd op. Nicotine scheurt door mijn lichaam. Bovenbenen worden van lood, de zwaartekracht balt samen in mijn voeten. De lege huls die mijn lichaam was, raakt vervuld.
Na een lange winter van vertroetelen met voetbaden, glanzend blad en knoppen die onverbiddelijk gesloten bleven, springt mijn gardenia wulps in bloei. Haar witte bloemen wringen zich uit hun te krappe groene jasjes en laten hun rondborstige zoete geur op de avondkoelte de kamer in drijven.
Paniek vliegt mij naar de keel en ik weet niets beters te doen dan mijzelf moed indrinken. De gemoederen moeten tot bedaren worden gebracht, maar relativerende woorden of gedachten ontbreken. Hoe kan ik in de stress schieten over iets wat niet is, hoe kan ik opgewonden raken over iets wat geen deel van mijn leven uitmaakt?
