In mijn zoektocht naar een passende baan tref ik een wel zeer op mijn persoon toegesneden vacature: copywriter voor een touroperator. Kan ik het beter treffen als ik schrijven en reizen tot mijn passies reken, daar fulltime mee bezig mag zijn en er nog voor betaald word ook? Klasse, zo’n aanbod. Maar wat schetst mijn verbazing? Hoewel de vacature op Internet wordt aangeboden, word ik geacht mijn motivatie met een handgeschreven brief toe te lichten.
Het eten komt me de keel uit. Normaal gesproken heb ik er geen moeite mee om weken achter elkaar iedere dag weer iets anders op tafel te zetten. Momenteel ontbreekt het mij echter aan blije eetlust en daardoor ook aan inspiratie. Het kan mij niet schelen wat de pot schaft, als ik maar iets binnenkrijg.
Een vriend van mij betrok onlangs een nieuw huis en riep mijn hulp in voor het schilderwerk. Ik verliet mijn nieuwe woonplaats om gedurende het karwei bij een gezamenlijke vriend te logeren. Voor het eerst na meer dan twintig jaar keerde ik voor langere tijd terug naar mijn geboortestreek.
Nooit meer een aanrecht gevuld met vuile pannen, borden, kommen en bestek, dacht mijn vriendin, toen zij van een kennis een vaatwasmachine cadeau kreeg. Het enige probleem was haar kleine keuken.
Het vooruitzetten van de klok stemt mij subiet in wintermineur. Ik stel mij niet langer aan, maar mag dankzij de nieuwe ijking van de tijd mijn gaskachel opstoken. En voor het eerst dit seizoen staan de griezelmannen strak in het gelid te zweten, badend in een kooknat van water, bruine basterdsuiker, kaneelstokje en een scheutje rosé.
