Tandbederf en ontstoken tandvlees

Het vooruitzetten van de klok stemt mij subiet in wintermineur. Ik stel mij niet langer aan, maar mag dankzij de nieuwe ijking van de tijd mijn gaskachel opstoken. En voor het eerst dit seizoen staan de griezelmannen strak in het gelid te zweten, badend in een kooknat van water, bruine basterdsuiker, kaneelstokje en een scheutje rosé. Met de rest van de rosé dompel ik mijzelf onder, om mijn onrust en opwinding over het laatste nieuws te dempen. Goeie poeier, die rosé, maar ook bokbier of trappist dubbel had wat mij betreft de winter mogen inluiden. Alles wat bitter en zoet is, lijkt bij dit seizoen in de smaak te vallen. Ook het non-alcoholische speculaas, marsepein of pure chocolade.

Ik ben een biologisch beest en volg daarom de seizoenen op de tong. Bittere koude verdrijf ik uit mijn spieren en botten met bitterzoete voedingssupplementen. De zuuraanval op mijn tanden neem ik daarbij voor lief. Om tandbederf en ontstoken tandvlees te beteugelen poets ik mijn tanden met zout. Tot zover is het misschien even wennen aan de bijzondere smaak… maar daarna wilt u niets anders meer!

In de tweede kamer hebben de griezelmannen schouder aan schouder elkanders handelen verdedigd, terwijl de oppositie hen het vuur aan de schenen legde. De premier pareerde zoals gebruikelijk iedere aanval, door de helft van de gestelde vraag op te nemen in zijn retorische antwoord. Remkes stond wat vaker met zijn mond vol schoongepolijste tanden. Te vroeg en vaak de winter ingeluid met bokbier en trappisten dubbel, waardoor zijn repliek veel weghad van voormalig D’66 aanvoerder Hans van Mierloo. ‘Uh…, uh… ‘, om vervolgens scherp afstand te nemen van heldere aantijgingen.

Ondanks de aangekondigde intense ondervraging door de oppositiepartijen was er van een inhoudelijk debat nauwelijks sprake. Voor een inhoudelijk debat is namelijk documentatie nodig, feiten om meningen en standpunten op te baseren. Iedere ambtenaar is ervan doordrongen om zich van een mening of oordeel te onthouden, als grondige bestudering van het dossier terzake niet mogelijk is. Geen schriftelijk naslagwerk, geen mening. Geen dossier, geen oordeel.

It takes a thief, to catch a thief, luidt het gezegde. Het is dus niet moeilijk te raden wie het dossier heeft zoekgemaakt. De vraag blijft echter wie de betreffende ambtenaar de opdracht heeft gegeven om het oorspronkelijke dossier definitief zoek te maken. Dossiers die rondtollen in de ambtelijke molens raken namelijk dikwijls kwijt, maar verlaten nooit het gebouw. Uiteindelijk komen zij vroeger of later uit een onvermoede kast rollen, om vervolgens al dan niet afgehandeld in het archief te belanden. Mocht de AIVD ooit een schaduwdossier over betrokkene aanmaken, dan is tegen die tijd de koude al lang uit de lucht en wordt het nader onderzoek als administratieve correctie dichtgeboekt.