Nooit meer afwassen

Nooit meer een aanrecht gevuld met vuile pannen, borden, kommen en bestek, dacht mijn vriendin, toen zij van een kennis een vaatwasmachine cadeau kreeg. Het enige probleem was haar kleine keuken. De woningbouwvereniging bood uitkomst. Omdat haar keuken ouder was dan tien jaar kon deze worden vervangen door een nieuwe. Een van de keukenkastjes zou dan het veld ruimen voor het plaatsen van de vaatwasmachine.

Voordat het werk begon, kwam de projectleider van aannemer Hagemans Vastgoed poolshoogte nemen. Er kon nog best een nieuwe laag tegels worden geplakt over de twee bestaande lagen, vond hij. Zijn collega met meer verstand van zaken was het daar echter niet mee eens. Eerst de tegels van de muur trekken, dan de muur stucen en daarna tegelen, was zijn advies.

Vlak voor kerst werd de eerste helft van de keuken aangepakt. Het oude keukenblok werd gesloopt en met grof geweld werden de tegels van de muur getrokken. In verband met de feestdagen was er geen stucador beschikbaar, zodat het afwerken nog even op zich zou laten wachten. Om de ravage te verhullen werd het keukenblok alvast geplaatst. Wel zo gezellig met de feestdagen.

In losse onderdelen werd het blok aangevoerd. Eenmaal in elkaar gezet bleek de afmeting van het middelste kastje niet te kloppen. ‘Geen punt mevrouw, ik haal meteen een andere op de zaak.’ De nieuwe kast had de juiste afmetingen, zeker, alleen was het deurtje wit en niet licht grenen, zoals de rest van het keukenblok. ‘Niets aan de hand, ik neem het deurtje mee en na oud en nieuw breng ik een nieuwe mee.’

In januari kwam de loodgieter langs om de kraan enkele centimeters te verplaatsen, waarna de stucador meteen aan het werk ging. Drie dagen drogen en dan kan de muur worden betegeld, werd gezegd. Maar de muur rond de kraan bleef klam en op de tweede dag begon er zelfs water uit de muur te sijpelen. Geen ramp, vond de medewerker van Hagemans Vastgoed, even open bikken en een kwestie van de waterleiding dichten.

Sindsdien volgde een reeks van miskleunen en dagenlang thuiszitten. De tegelaar vergat tegels mee te brengen, de kraan werd scheef gemonteerd, het aanrecht niet afgekit, de keukendeur besmeurd met cement enzovoorts. Wat hooguit een dag of drie moest duren sleept nu al weken aan.

Terwijl ik deze column schrijf wachten wij op de verwarmingsmonteur. De mannetjes van Hagemans zouden zelf wel even de afgekoppelde radiator ophangen. Met enige inspanning is dat gelukt. Alleen kregen zij daarna de combiketel niet meer aan de praat. Met een beetje pech komt de monteur niet opdagen en zitten wij het hele weekeinde in de kou en kunnen wij niet douchen.

De jubelstemming over het nooit meer hoeven afwassen is inmiddels wat geluwd. Nu maar afwachten of de vaatwasmachine het nog doet…

(Inmiddels is de verwarmingsmonteur aan het werk. De vanmiddag geplaatste radiator lekt en het systeem is niet goed ontlucht, waardoor een vitaal onderdeel van de ketel werd opgeblazen.)