Zuiderzeeballade

Mijn vader blies vroeger een aardig stukje muziek op zijn mondharmonica. Veelal nummers van Nederlandstalige artiesten; Gert en Hermien, Corry en de Rekels, Tom en Dick, Heintje, Wilma, Pierre Kartner, Zangeres zonder Naam, Jacques Herb, dat werk. Zwei kleine Italiener (die träumen von Napoli) dat kon ook nog wel, of Blau blüht der Enzian, maar over het algemeen was het puur Hollands, wat de klok sloeg. Zijn favorieten speelde hij feilloos na op zijn mondorgel en ik neuriede dan met hem mee, aan de keukentafel. Een lievelingsnummer was de Zuiderzeeballade, in het origineel uitgevoerd door Sylvain Poons en Oetze Verschoor. Dat is vijftig jaar geleden. Ik ken het lied nu nog steeds van buiten; Opa, kijk ik vond op zolder, ’n foto van een ouwe boot, etcetera.

Vorig jaar was ik aanwezig op een bijeenkomst van Tai Chi beoefenaars. Op de lijst van deelnemers kwam ik de naam tegen van ene Oetze Verschoor. Tijdens het voorstelrondje noemde iemand zich Oetze en in de pauze vroeg ik hem op man af, of hij familie was van dé Oetze Verschoor, die ooit op de Zuiderzeeballade had meegezongen. ‘Dat ben ik,’ bevestigde hij. ‘Dat was vroeger een favoriet nummer van mijn vader,’ zei ik. ‘Dat hoor ik vaker,’ lachte Oetze. ‘Leeft hij nog, jou vader?’ vroeg hij. ‘Nee, dat niet.’ Ik denk dat Oetze en mijn vader het wel met elkaar hadden kunnen vinden.

Hij vertelde dat hij na zijn diensttijd lange tijd bij Stork Aerospace had gewerkt. In 1980 had hij nog een lp gemaakt, maar daar was het bij hem, wat betreft muzikale aspiraties, bij gebleven. Enkele jaren geleden was hij in aanraking gekomen met de Chinese bewegingsleer van Master Moy, hiermee vol enthousiasme aan de slag gegaan en inmiddels een ervaren Tai Chi’er. Na de pauze gingen we vol passie verder met de oefeningen. Zoals ik hem daar bezig zag dacht ik; heel bijzonder hoe paden zich kunnen kruisen. Master Moy keek toe vanaf de muur en zag dat het goed was.

Opa, kijk ik vond op zolder
’n Foto van een ouwe boot
Is dat nog van voor de polder
Van die ouwe vissersvloot?

Jochie, dat is een gelukkie
Ik Was dat prentje jaren kwijt
‘k Heb nu weer een heel klein stukkie
Van die goeie ouwe tijd.

Daar is het water, daar is de haven
Waar je altijd horen kon: ‘we gaan aan boord’
De voerman laat er nu paarden draven
En aan de horizon leit Emmeloord
Eens ging de zee hier tekeer
Maar die tijd komt niet weer
Zuiderzee heet nou IJsselmeer
Een tractor gaat er nu greppels graven
‘k Zie tot de horizon geen schepen meer.

Kijk die jongeman ben ikke
Ja, ikke was de kapitein
Hiero, en die grote dikke
Ja, dat moet Malle Japie zijn.

Opa, en die blonde jongen
Vooraan bij de fokkeschoot
Opa, zeg nou wat, die jongen
Is je ome, die is dood.

In ’t diepe water, ver van de haven
In die novembernacht, voor twintig jaar
Door ’t brakke water is hij begraven
Als ik nog even wacht zien wij elkaar.

Toen ging de zee zo tekeer
In een razend verweer
Ongestraft slaat niemand haar neer
Nu jaren later hier paarden draven

Zie ik de hand en macht van onze Heer.

Waar is het water, waar is de haven
Waar je altijd horen kon: We gaan aan boord
De voerman laat er zijn paarden draven
En aan de horizon leit Emmeloord.

Eens ging de zee hier tekeer
Maar die tijd komt niet weer
’t Water leidt nu achter de dijk
Waar eens de golven het land bedolven
Golft nou een halmenzee, de oogst is rijp.