Zwaartekracht

Het voordeel van een kleine camera is dat je hem altijd mee kunt nemen. Het nadeel van een kleine camera is dat je hem altijd meeneemt. Het lijkt een dwangneurose; overal en nergens neem ik dat ding mee naartoe. Overal en nergens neem ik foto’s. In twee jaar tijd zijn zodoende honderden foto’s getoond in het weerbericht van AT5 en TV-west en op de website van de Vereniging voor Weerkunde en Klimatologie (VWK). Het kleinood hangt steevast aan mijn riem. Het zit daar niet in de weg en is altijd paraat voor onverwachte fotomomenten die – hoe kan het ook anders – altijd onverwachts optreden. Nadelen heeft een kleine camera ook. Net zoals kleine boxen onmogelijk een perfect geluid kunnen voortbrengen kan een kleine camera geen perfect beeld maken. Er zit een piepklein lensje in en in de telestand valt er nog maar bar weinig licht op de digitale film. Ook is hij niet zo snel met scherpstellen. Nu maak ik regelmatig voor de lol foto’s van weersomstandigheden en dan is het uitermate handig altijd een camera op zak te hebben. Een dreigende onweerslucht, een regenboog, een mooie wolkenformatie, een reflectie in een ruit of op het water; ze zijn soms slechts enkele minuten goed zichtbaar en als ik niet snel reageer is het allemaal alweer voorbij. Zelfs bij “gewone” wolkenluchten blijft timing belangrijk. De beperkingen van deze kleine camera neem ik daarom graag voor lief.

[img]http://www.examedia.nl/columnx/pics/0273zwaartekracht1.jpg[/img]

Twee weken geleden. Ik kom thuis. In de gang hang ik mijn jas aan de kapstok, ik haal mijn zakken leeg en voor ik het weet… valt de camera uit mijn handen. Kedeng via de radiator op de stenen vloer. Ik kan je vertellen, ik heb gevloekt als een Tourette-patiënt. Snel de camera uit de beschermhoes gehaald en gelukkig verscheen er beeld op het display. Een foto gemaakt. Die was bewogen maar dat kan gebeuren binnenshuis zonder flits. Ik flits zelden en heb die dan ook standaard uitstaan. Bij een tweede test blijft het display ineens donker. Zeg maar ZWART. Even denk ik dat de CCD kapot is, tot mijn oog toevallig op de lens valt. Was het diafragma daarnet niet open? Nu is het in ieder geval dicht. Voor cameraleken: het diafragma zit achter de lens en bestaat uit kleine lamellen die de hoeveelheid licht bepalen die op de film valt; ze worden in kleine stapjes geopend of gesloten, analoog aan de pupil van een oog.

Ik hou de camera ondersteboven. Diafragma open. Ik draai de camera om. Dicht. Open. Dicht. Ik tuur door de lens en zie wat bewegen. Nee!!! De lamellen van het diafragma liggen los in het lenshuis. Meteen neemt een nieuwe aanval van spontane Tourette bezit van mijn stembanden. Nooit haal ik de camera in de gang met zijn stenen vloer uit mijn zak. Eén keer doe ik het wel en prompt valt de camera uit mijn klauwen. Een camera in beschermhoes zou zo’n val trouwens moeten overleven, de behuizing vertoont na de val zelfs geen krasje, dit even terzijde.

[img]http://www.examedia.nl/columnx/pics/0273zwaartekracht2.jpg[/img]

’s Avonds sta ik in de tuin. Ik kijk naar een prachtige wolkenlucht. Daar sta ik dan. Binnen op tafel ligt mijn kreupele camera. Ik haal mijn schouders op, er zijn immers ergere dingen om je druk over te maken, en loop naar binnen. Er is post. Een e-mail van TV-west. Wegens kostenbesparing hebben ze besloten te stoppen met het gebruiken van foto’s en het weerbericht op een andere manier te presenteren (AT5 heeft een tijd geleden soortgelijke maatregelen getroffen). Help! Wat nu? Nu AT5 en TV-West mijn foto’s niet meer nodig hebben en mijn camera in barrels ligt!