Zweedse sekscatalogus

Even met het stadhuis van Rotterdam gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Ivo in de buurt?” Een bekakte secretaresse vroeg mij snibbig wat ik van de heer Opstelten wenste. Toen ik haar vriendelijk mededeelde dat ik enkele actuele kwesties met de hoogwaardigheidsbekleder wenste te bespreken, werd ik door de kantoorheks doorverbonden met de Maasstedelijke burgervader. “Ja, Driek, hou het kort want ik heb het druk,” baste de kolossale liberaal door de telefoon. Maar helaas voor hem werd het geen kort betoog. “Hoor eens, Ivo, het gaat niet zo best met die pokkestad van je. Mag ik je effe hard uitlachen? Je hangt toch de beginselen van de liberale markt aan? Hoe krijg je het dan voor elkaar, dat Rotterdam als hekkensluiter terecht is gekomen op de lijst van economische groeisteden in Europa?” Stilte aan de andere kant van de lijn. Maar ik was nog niet klaar: “En hoe kan het, dat vechtende skinheads door de rechter worden vrijgesproken omdat dat politiekorps van je niet eens in staat is om die zaak een beetje ordentelijk uit te zoeken?” Ik hoorde wat boze hijggeluiden, maar opnieuw bleef Ivo mij het antwoord schuldig. En ik had nog meer op mijn lever: “Zakenlieden zeggen toch altijd dat tijd geld is? Waarom heb ik in Rotterdam dan nog nooit een tram op tijd op de halte zien arriveren? Is het écht waar dat Rotterdamse tramchauffeurs als ze met de VUT gaan geen horloge krijgen omdat ze niet kunnen klokkijken? En hou je trouwens van sport? Je hebt immers grofweg hetzelfde figuur als Erica Terpstra…” Eindelijk antwoord. Ivo vindt sport een belangrijk fenomeen. Tijd om de genadeklap toe te dienen: “Als je dan zo’n sportliefhebber bent, hoe voelt het dan, dat dat rottige Feijenoord van je op zijn eigen jubileumtoernooi als laatste eindigt?” Een antwoord wachtte ik niet meer af, en tevreden hing ik op. Rotterdam, daar wil je nog niet dood gevonden worden. Zelfs het noodweer dat ons land teisterde was het ergst boven die stad. En terecht. Ik heb iets meer dan een jaar in Rotterdam gewoond, en ik ben blij dat ik die stad vorige week definitief de rug toe heb kunnen keren. Je kunt echt beter elders wonen. Ik zeg Zwolle. Ik zeg Amsterdam… Het is Ivo in ieder geval gelukt om tijdens zijn ambtsperiode van een bruisende havenstad een armetierige klerezooi te maken. Hoog tijd om wat anders te gaan doen…

En dat is slecht nieuws voor de VVD. Want Incompetente Ivo begint binnenkort aan een nieuwe functie. Voorzitter van onze liberale volkspartij. De VVD staat nu toch al op instorten, dus waarom ze eigenlijk een nieuwe voorzitter nodig hebben om die tent te gronde te richten is mij niet geheel duidelijk. Want met idioten als Helma Neppérus in de Tweede Kamer is het einde toch al angstwekkend dichtbij. Want Helma vindt dat Wijnand Duyvendak zijn zetel moet opgeven. Want Wijnand heeft in het verleden geholpen bij een inbraak in het ministerie van Economische Zaken. Maar Helma is blijkbaar slecht op de hoogte van de politieke wetgeving in ons land. Niet Helma, maar de rechter en de desbetreffende politieke partij maken uit of iemand na het plegen van een misdrijf al dan niet in de tweede Kamer mag zitten. Immers, ons strafrecht heeft geregeld dat rechters iemand het passief of actief kiesrecht kunnen ontnemen. Dat is bij Duyvendak niet gebeurd, en dus staat niets zijn kandidaatstelling in de weg. En ook de kandidatencommissie van Groen Links is akkoord gegaan met de kandidatuur van Duyvendak, die zijn inbraak ook niet heeft verzwegen. Kortom, Helma Neppérus gáát daar helemaal niet over. Dat wordt weer een vervelend weekend voor Helma. Op de tennisclub kijken alle andere aanwezige parelkettinkjes beschaamd de andere kant op…

Toch ook een compliment voor de VVD. Ze zijn boos over het verbod dat aan homosuele militairen werd opgelegd om in uniform mee te doen aan de nichtenboottocht, afgelopen weekend in Amsterdam. Met dat verbod kwam defensieminister Middelkoop trouwens tegemoet aan de morrende geluiden van zijn achterban. Want maar liefst de helft van de ChristenUnie-aanhang vindt homo’s maar niks. Ze zijn veel te geëmancipeerd, en dat moet terug worden gedraaid, vindt het grefo-volksdeel. De stellingname dat de krijgsmacht een serieuze zaak is die zich niet leent voor frivoliteiten is niet meer dan een lafhartige smoes.

Een serieuze zaak die zich écht niet leent voor frivoliteit is een bouwpakket van de Ikea. Probeer maar eens de hangkast ‘Nackt’ of de kapstok ‘Slett’ in elkaar te zetten. Je zit voor je het weet een hele middag te kloten met foute schroefjes en rare sleuteltjes. Daarom zien de meeste huisvaders de Ikea als De Hel Op Aarde. Maar de Zweedse spaanplaatgigant heeft een meesterzet bedacht. De catalogus wordt nu opgeleukt door een pornomevrouw, die in haar blote niksie de meest uiteenlopende meubelstukken beklimt. Een naakte slet in een meubelgids… Rot toch op! Hitsige huisvaders hebben opeens heel prettige associaties met het begrip ballenbak… Zij denken verlangend aan de rondingen van Caroline Andersen. Hoe kan het toch, dat ik zo’n sterk vermoeden heb dat die mevrouw zelf geen imbussleutel kan vasthouden? Doe mij maar een handige monteur die die spullen effe in elkaar schroeft, dan halen mevrouw Oplopers en ik wel koffie…

Maar ja, alles draait om seks tegenwoordig. Ook op het werk. Vrouwenblad Marie-Claire heeft onderzoek verricht naar de seksavonturen van haar lezeressen op de werkvloer. Ruim de helft van de lezeressen heeft wel eens gesekst met een collega. Een heel ander onderzoek wees trouwens uit dat de Nederlander van humor op het werk houdt. Ik zie wel een verband tussen beide wetenschappelijke exercities. Want die overrijpe mevrouwen van de administratie die tegen beter weten in alles op alles zetten om dat lekkere ventje van de expeditie te winnen voor hun vuige plannen, ja, dat is humor van de bovenste plank. Tien keer leuker dan “goeiemoggel” roepen of iemand het nummer van Artis geven en zeggen dat meneer De Leeuw heeft gebeld. O, en wat ik zelf eigenlijk vind van homo’s in het leger? Ik persoonlijk ben er niet zo’n voorstander van: ik vind het géén gezicht, zo’n roze tank op het slagveld…