De man met het kleine koffertje goes wild…………(2)

De man met het kleine koffertje heeft besloten zijn baard te laten staan, ook na zijn vakantie. Het voelt goed, en volgens hem past het wel bij zijn nieuwe inzichten. Mede door mijn vorige blog is hij tot de conclusie gekomen dat een paar nieuwe shirts en dito schoenen het geheel net wat meer cachet geven. Inmiddels is de camping volgelopen met gezinnen, dus de zwarte slip hangt te drogen en wordt weer als ondergoed gedragen. Hij vertoont zich in de rode short op het strand en loopt nog net niet met zo’n reddingsboei rond. Dat wekt nog wel enige mate van vertrouwen op.

Gelukkig……….

Toch vind ze het jammer. Want ze houdt wel van mannen die op te grote sandalen lopen, ontplofte haren hebben en te grote witte T-shirts dragen. Het toont lef en karakter, authenticiteit, waarnaar ze zo op zoek is. Straks verandert hij in zo’n normale man, met baard, waarvan er duizend in een dozijn gaan. Maar nadat ze haar zorgen uitspreekt, heel subtiel, zo is ze wel, is ze meteen weer gerust gesteld. Hij gaat namelijk steeds minder naar het strand, omdat hij erg afgeleid word door de schaars geklede dames. In de regel niet zijn types, en dat baart hem de grootste zorgen.

De man met het kleine koffertje ontdekt dat een vakantie in zijn eentje geweldig is om bij te tanken, te filosoferen en tot vernieuwende en verlossende ontdekkingen te komen. Maar ook dat hij gewoon maar een man is. Vrouwen met borsten,  die lijken op een puist in hun oksels, omhullen hem hem met verlangende ogen. Ze priemen, lonken naar zijn baard en het maakt hem stapelgek. “Als er niks gebeurt word ik gek”, biecht hij op. Dus hij pakt zijn mini fiets en beklimt  met moed en passie de heuvels tussen het dorp en de grote stad….

De markt lonkt, maar toch eerst maar bijkomen op het terras. Na zes euro voor 1 kopje koffie gaat hij ten aanval. Lieve meisjes, achter de stalletjes zien in hem een ware potentiële koopman en showen alles wat ze hebben. Van Panamahoed tot Vance sneakers in hippe kleuren. Maar, ook al kost het hem moeite, hij slentert verder. Koopt kersen van een oude vrouw en twijfelt vervolgens tussen olijven en een heerlijke streekgebonden Pastis. Hij neemt ze alle twee, aangezien die nog aan zijn stuur kunnen hangen.

Zonder hoed, met dezelfde sandalen keert hij terug bij zijn geliefde stekje, zijn caravan, zijn eigen spulletjes, maar wel met darmkrampen van de kersen. Hij appt om 17.00 uur: “Proost, ik heb kersen gekocht en had een heerlijke dag. Wil je ook een olijfje? En een glaasje Pastis”?.