De man met het kleine koffertje…..

Man op vakantie…..

kleding van man op vakantie…..

schoenen….

zwembroeken….

of juist geen…

Naar aanleiding van enkele verontrustende foto’s van mijn vriendje in Frankrijk was mijn inspiratie tot schrijven meteen geprikkeld.

Een man, neemt afscheid van zijn liefje na een korte vakantie samen. Om haar tegemoet te komen voor die vijf dagen mocht ze haar volgepropte te grote koffer in de riante kledingkast uitstallen. De tientallen shirtjes, shorts en jurkjes lagen spoedig keurig in stapeltjes, voor iedere dag iets gezelligs, mooi gerangschikt naar gelegenheid en een stapeltje “onvoorzien”, te pronken. Hij had zijn koffertje maar in de auto gelaten.” Vier weken Frankrijk”, dacht ze nog, “en zo’n klein koffertje?”. Maar hield wijselijk haar mond.

Na dag drie viel het haar op dat alleen het vaal gewassen witte t shirt, dat hij ook al op de heenreis aan had, s’ avonds nat uit de douche kwam en keurig met wasknijpertjes aan het touw achter de caravan werd opgehangen. Het was zo warm, ook s’ nachts, dat het de volgende dag weer aangetrokken werd als ze even naar de winkel gingen. Het zwarte katoenen slipje hing op oneven dagen te drogen. Het andere droeg hij ook overdag, vaak in plaats van de rode zwemshort die hem een soort “baie observateur” maakte. “Wat is het verschil tussen een Speedo en een slip”, zei hij, als hij haar ogen las. Ze zuchtte en bladerde verder in het Glossy Fashion Magazine.  Ze vreesde het ergste na haar vertrek. Een man alleen, op een camping met gezinnen en stelletjes, zou niet onopgemerkt blijven. Het ging te ver om hem wat styling adviezen te geven als afscheid, ze was per slot van rekening niet zijn moeder. Ook was ze niet jaloers aangelegd, want ze wist eigenlijk wel dat daar geen rede voor was met dat kleine koffertje.

Haar voorgevoel was toch niet geheel ongegrond bleek na een week van elkaar gescheiden te zijn. Ze belden regelmatig en ontdekten dat whats app niet veel data verbruikte dus hun contact verliep voorspoedig. Totdat enkele foto’s ter verhoging van de feestvreugde binnen kwamen.

“Een baardje”, mompelde ze en haar hart sloeg over. Het stond hem goed, mysterieus en toch charmant. Een tikkeltje verwilderd, hij leek op een artistieke wijnboer met een prachtig Chateau. Of een steenrijke vent met cabriolet, die rond rijdt in St Tropez met slanke blonde meisjes met hoofddoekjes. De foto liet verder een donker gebruinde borstkas zien en ze sloot even haar ogen. Het liet haar niet onberoerd en zijn afwezigheid, die ze stoer had verdrongen, keerde in alle heftigheid terug. Ze werd onrustig, haast verdrietig en werd bang om de volgende foto’s te openen.

“Dieu merci”, glimlachte ze bij het zien van de overige zonnige plaatjes. Ze zag niet alleen “de zwarte slip”, “het witte t shirt”, “de sandalen” en “de rode Bay watch short”. Maar vooral zijn sprankelende, uitgeruste ogen, die boekdelen spraken. Ze zag en voelde het geloof in hem zelf, dat hij dit tot een happy end kon brengen en…ze wist dat het goed zat.

Maar is stiekem wel blij met het kleine koffertje….want hij mag nog 2 weken…..

©Suus 2014