Jouw lippen liggen stil, jouw mond is gedwongen gesloten. Geen zuchtje adem meer, geen beweging, geen hart dat pompt. Je ligt daar in jouw mooiste omhulsel. Ik ontfutselde een laatste wens, het waren fluisterende woorden die mijn pijn niet kunnen verzachten. Jouw ogen glinsteren nooit meer. Dof voordat ik ze sloot. Mijn traan druppelt op jouw gezicht. Ik kruip nog even tegen jou aan, streel de koude wat ooit een hitte was, toen wij elkaar beminden, naar een intredende koelte en wij de nacht als winnaar van ons liefdesspel accepteerden en ons in bezit liet nemen. Vanaf onze eerste verkenningstocht dat als plat gebaande weg en in platgedrukte grassprieten, waar wij ook lagen, de sporen achterlaat en nu langzaam zal verdwijnen. Overwoekert door herinneringen en opgelost als mijn lippen worden gesloten.
Categorieën: LiefdeMannen & Vrouwen
Nummer 22
Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.
8 reacties
Arta · 29 oktober 2017 op 18:41
Heel erg mooi, Mr. 22!
(Paar taalfoutjes, jammer!)
Nummer 22 · 30 oktober 2017 op 07:15
Dank je Arta. Taalfoutjes dat is mijn uitdaging telkens weer. Ik schrijf en dan is dat zo recht uit mijn gedachten. Blijft een aandachtspunt. Maar als de kern gelezen wordt, dan is het voor mij goed. Ik leer….
Karen.2.0 · 29 oktober 2017 op 20:08
Wat mooi, warm en liefdevol!
Nummer 22 · 30 oktober 2017 op 07:17
Dank je Karen. Ik blijf op ontdekkingsreis.
Mosje · 30 oktober 2017 op 21:36
Poëtisch En taalfoutjes? Helemaal overheen gelezen
Nummer 22 · 31 oktober 2017 op 06:48
Dank! Mosje. Ons leven is kwetsbaar… zo ineens weg of na een lijdensweg. We vallen ooit stil..geen zuchtje meer. Opgelost in het niets.
Mien · 31 oktober 2017 op 08:14
De laatste zin zou ik weglaten. Verder prachtig stukje.
Persoonlijk ben ik meer van de Stuif-es-in eindes.
Maar dat is jeugdsentiment. ?
Nummer 22 · 1 november 2017 op 05:10
Ria Bremer einde..hmmm dat is een mooie tip. De gouden stuiver! ..de oude fuifer?
De dood…het einde.