Sommige mensen kunnen mijn bloed wel drinken. Ze vertellen alleen niet waarom. Dat komt ietsiepietsie te dichtbij. Af en toe drink ik ook mijn eigen bloed. Dan loop ik uit de hand. In hekel en pekel. Bloed heeft nu eenmaal een zuigende werking. Bloed pompt en zuigt. Het stroomt, stroopt en zwelt door aderen. Het transporteert en voedt. Maakt mensen gelukkig en ongelukkig.

Bloed is vloeibaar en een ware levenselixer. Maar de mooiste eigenschap heb ik nog niet benoemd. Bloed verbindt. Het verbindt bloedverwanten, bloedbroeders en geliefden met elkaar. In onvoorwaardelijke liefde, in vriendschap en geboorte. In die verbinding vinden we elkaar bloedmooi. Zo mooi dat we er van gaan blozen. Vlekken op de wangen, vlekken in de nek. Het bloed stijgt dan even naar ons hoofd.

In onvoorwaardelijke verbindingen gedij ik het best. Geworteld in sociaal contact stijg ik tot grote hoogten. Het levert hartverwarming en zielenrust. In bloedverwantschap zitten veel emoties ingebed. Hoog oplopend, soms tot tranen toe geroerd. Het is familie die emoties vaak regeert. Boosheid, woede, vreugde, angst, passie, hartstocht, lust en leven. Ze pompen bloed met zuurstof, kortademig en kortstondig door mijn aderen en zenuwen.

Bloedbroeders hoe dan ook, zij gaan door dik en dun, in blindelings vertrouwen. Gelijkwaardig, democratisch, arm of rijk, lief en vooral, vrij van zonden. Een voor allen. Allen voor een. Gevoed door eten, water, lucht. In bloed. Mijn eigen bloed. Levenselixer.

Categorieën: Diversen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

9 reacties

arta · 10 december 2014 op 09:14

Door de metafoor bloed sijpelt de Mien door, die ik ken. Een stukje kwetsbaarheid.
Ik vind dat mooi.

troubadour · 10 december 2014 op 09:30

Een bloedhekel heb ik aan sommige stukjes van jou. Aan deze niet, hij doet me wat zelfs.

La_vie_en_rose · 10 december 2014 op 12:17

Uit “curieusiteit” neusde ik daarnet eventjes op je weblog, en wat was ik verrast!
(Eigenlijk googlede ik mijn column “Welgevormd schoon” om aan mijn vader te tonen, en kwam zo op jouw weblog terecht.)

Ik vind je stukjes hier zo “schrijftechnisch” koud bijna. De woorden worden uit elkaar getrokken, met de microscoop onderzocht en daarna weer samengegooid.
Je zou vast een goeie leerkracht Nederlands zijn (in Vlaanderen dan, haha)

Maar, om terug te komen op de essentie van mijn reactie – dingen als deze vind ik gewoon juweeltjes: http://mienweblog.blogspot.be/2014/09/la-vie-en-rose-welgevormd-schoon-met.html.
Hier schrijf je véél “warmer”.

Post eens zo’n stukje hier?! 🙂

Dees · 11 december 2014 op 13:47

Een bloedhekel heb ik aan de frequentie van jouw stukjes. En aan de frequentie en responssnelheid van je cafebijdragen die een ander de ruimte ontnemen en andermans bijdragen m.i. ontdoen van zuurstof.

Ik vind het mooi van Troubadour dat hij de uitzonderingen nog kan zien. Mij lukt dat helaas niet momenteel. Wie weet ooit weer.

    Mien · 11 december 2014 op 16:17

    Ach Dees, vroeger kon je me nog volgen. En nu niet meer. Mijn gedrag is in de jaren niet veranderd. Heb altijd veel gepubliceerd en gereageerd. Dat de website tegenwoordig zo ingericht is dat elke reactie meteen overschreven wordt en samenvattingen en overzichten amper te zien zijn kan ik niet helpen. Bovendien lijkt het allemaal veel omdat er veel minder geschreven en gereageerd wordt dan in betere tijden. Maar wie weet misschien ligt dat ook wel aan de nieuwe software waarop CX draait. 😉

Mien · 11 december 2014 op 16:46

Derde deel van een zesluik.
Geschreven n.a.v. reactie onder column [url=https://www.columnx.nl/de-wereld-ondersteboven]De wereld ondersteboven[/url].
Met een knipoog naar pally. Thanx!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder