Mama, mag ik vandaag bij oma en opa gaan eten?
Waarom?
Omdat oma lief is en pannenkoeken voor me gaat bakken.
Zo, dus oma gaat pannenkoeken bakken?
Dat hoop ik wel.
Heb je het haar nog niet gevraagd?
Nee, dat kun jij wel doen, toch?
Nou, nee. Je bent nu zeven jaar en oud genoeg om het zelf aan oma te vragen. Zal ik haar voor je bellen?

Dag mam. Ludo wil je wat vragen.

Wat zeg je?

O, nee, die ken ik niet echt. Maar dat is naar voor je buurvrouw. Hoe oud was die kat?

Dat is voor een kat toch best oud?

Ja, dat begrijp ik, dat ze er heel erg aan gehecht was. Zal ik je Ludo nu geven? Hij wil iets aan je vragen.
Dag oma. Mag ik pannenkoeken bij jou komen eten?

Watblief?

Nee, ik lust geen spruitjes.

O, maar kun je dan niet speciaal voor mij pannenkoeken bakken, omdat ik die zo lekker vind?

Nee, mama wil geen pannenkoeken bakken.

Dat weet ik niet precies, boontjes denk ik.

Ik vind boontjes niet zo lekker. Wanneer kan ik dan wel pannenkoeken komen eten?

Dat moet ik eerst aan mama vragen, of dat goed is.
Mama, mag ik zaterdag bij oma pannenkoeken gaan eten?
Denk eens na, Ludo, wat gaan we zaterdag ook alweer doen?
O ja, ik weet het weer!
Oma? Ik kan zaterdag niet. We gaan dan uit eten met tante Christel en oom Bart.

Dat weet ik niet, waarom jij niet mag komen. Kan ik dan niet op zondag komen?

O, dat is jammer. Dan weet ik het ook niet. Beloof je dat je me belt als je pannenkoeken voor opa gaat bakken?

Oké, dat is goed. Mama, oma wil nog met jou praten.

Mam?

Ja, we gaan met Christel en Bart eten bij dat eetcafeetje bij hun op de hoek.

Ik weet niet waarom ze jou niet hebben uitgenodigd. Ze belden laatst, om ons uit te nodigen. Ik vermoed dat ze iets bijzonders te vieren hebben.

Nee, ik heb geen idee wat. Dat zullen ze zaterdag wel vertellen.

Ik kan er niets aan doen, mam, dat ze jou niet gebeld hebben.

Misschien hebben ze er een goede reden voor.

Mam, ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft.

Ja, je hebt Christel wel gekwetst toen je dat zei. Je weet hoe graag ze moeder wil worden.

Nou, mam, ik denk niet dat je het als grapje bedoelde. Dat zeg je toch niet, dat iedere moeder de kinderen krijgt die ze verdient. Ik snap Christel wel, in haar situatie, was ik ook behoorlijk boos geweest.

Misschien moet je haar gewoon bellen om je excuses aan te bieden.

Nee, mam, dat weet ik ook niet, dat risico kun je toch wel nemen voor je jongste dochter?

Dat is goed mam. Ik moet nu gaan, ik ga nog even pannenkoekenmeel halen in de winkel. Doeg!


4 reacties

Esther Suzanna · 30 april 2016 op 07:43

? xxxxx

Grumpy-old · 30 april 2016 op 10:17

xx

xx
😉

Meralixe · 30 april 2016 op 10:52

Mooi geprobeerd om er eens iets anders van te maken maar het totale plaatje van het verhaal is toch ergens in het hoofd van de schrijver (schrijfster) blijven hangen.

XXX

Mien · 30 april 2016 op 19:07

Een klein pannenkoekendinerfamiliedrama. Leuk.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder