De wereld van de restaurant recesenten is dat wat parasieten ook doen.
Eerst de buik vol eten en rijkelijk de glazen vol te laten blijven van wijnen die je niet slurpt maar ’tot je neemt’. Na 4 uur de rekening betalen en zachtjes fluisterend ‘ ik ben een restaurant beoordelaar, u leest het resultaat in uw krant’ Er wordt een recensie geschreven waar de ‘ honden zelfs hun bak voer voor laten staan’. Na publicatie snel een tafel voor 6 te reserveren en plechtig te beloven een mooie (lees: eters trekkende) verhaal te schrijven met publicatie voor de feestdagen. Het faillisement wordt net voorkomen. De restaurant eigenaar staat lachend op de foto. De sommelier kijkt zuur als dat de smaak van de bek trekkende wijn.
Gatverderrie deze wijn smaakt naar afgewerkte motor olie met een lichte neiging naar kerosine. Maar dat schrijft de parasiet niet. ‘Beetje zuur, neem maar weer mee” Op de kaart kost deze fles wijn 125 euro, maar dit terzijde.
Zo las ik in de VK magazine een recensie over J.B. en de Librije in Zwolle. Mijn ogen lazen toch echt: kabeljauw met ingelegde tulpenbollen (..).De hongerwinter kwam op mijn netvlies; uitgemergelde kinderen in Amsterdam die met een lepel in de lege afvalbakken gingen schrapen om nog iets aan voedsel te kunnen proeven. Tulpenbollen werden gegeten als lekkernij. In dit slijmerige artikel werd ook nog geschreven over’ .. van kabeljauw ook wang en kinnebak en strooit met klaverzuring, pinksterbloem en pimpernel’
Nou nou zeg pimpernel ?, de rode dan toch wel. Je zou dronken worden na het pimpen van de vele wijnen uit de wijngaard van boerJean Charletan in de Bordeaux.
De – met weekend verlof zijnde- depressieve Michelin sterren restaurant bezoeker leest dat als 8e gerecht van het 12 gangen keuze diner ‘.. uit klaagmuur gemalen steen opgediend in een krokant keppeltje met 2 meter vers touw van de rol’. Dit gerecht staat met 5 sterren als aanrader van de dag op een schoolbord bij de ingang.
Hmm dat smaakt!, zeg ’s wat lieverd je kijkt zo sip.
‘ Wat heerlijk toch weer schat, ik ga even het touw en mijn handen wassen, ben zo, denk ik, terug’.
Deze ‘lieverd’ heeft de voedsel tochten en het zoeken naar tulpenbollen amper overleefd. Maar dat was toen.
Dat is goed lieverd, vraag ik alvast aan de ober om ons 9e tussengerecht op te dienen. Wat is dat eigenlijk?
Even lezen: Halve zure appel schillen met klokhuis, als 3 in diepvries toestand coupes gesneden plakjes, hersenstam van een gek, kort gegrild en voorzien van een gecarameliseerd lichtbruin gebrand topje!
De man loopt, nee sjokt met hangende schouders, naar de toiletten, ingericht door Jan de B., uit Naarden en vriend van de restaurant eigenaar.
Mevrouw, waar is uw tafelgenoot? Het 9e tussengerecht is al verpieterd.
Oh ja, nu u het zegt. Ik ga even kijken waar hij blijft.
Lieverd?
Deel 2: De boek besprekers.
0 reacties