In mijn boterhammentrommel van de lagere school zaten naast bruine en witte sneetjes met bezweet beleg ook altijd twee smartie-achtige doosjes met rozijntjes en een pakje Tjolk. Ik vergat zo goed als heel de week mijn brood waardoor mijn rugzak op zaterdag altijd rook naar boeren groene brie met parfum van oude tennissokken.
Hele generaties boeken zijn er uiteindelijk aan overleden.
Tjolk was er in 4 smaken, Chocolade (een beer), Aardbei (een konijn),
Banaan (een aap) en halfvolle melk (een koe).
De connectie tussen chocolade en een beer heb ik nooit kunnen vinden, ook de combinatie aardbei met een konijn blijft tot op de dag van vandaag een groot mysterie.
De juf plakte altijd de beer bij de honing en het konijn bij de wortel op het klittenband schoolbordspel. Alles was al vroeg verwarrend.
Tjolk, als eerste een beetje vreemd maar wel lekker.

Een bezoek aan oma was altijd een feest. De lieverd gaf ons altijd een ‘koetjesreep’, een reep van een soort chocolade die zo uniek was dat ik hem nu nog zou herkennen uit alle repen van Willy Wonka.
De delfs blauwe verpakking zal ik nooit meer vergeten.
Daar! zouden ze eens een T-shirt van moeten laten maken.
De Reep mag vreemd genoeg geen chocoladereep worden genoemd omdat er te weinig cacao in zou zitten.
De Belgen hebben jaren geleden de fabricage overgenomen en het duurde niet lang of de eerste koetjesreep verscheen in een verhaal van Suske en Wiske.
Dat de koetjesreep nooit wereld beroemd is geworden is mij een raadsel.

We speelden ‘altijd’ buiten, voetballen, honkballen, busje trap, knikkeren of met de oudere jongens mee naar het ‘het ford’.
Iedereen liet altijd spontaan alles uit zijn handen vallen wanneer onze buurt de karakteristieke bel hoorde. Waar in Amerika de kinderen lyrisch worden bij het horen van de ijscoman stroomde onze enkelvoudige emotie over voor de heilige SRV-man!
Een soort superheld met stoffige overal in een rijdende avondwinkel voor overdag. Een camper vol met handige vergeten boodschappen voor moeders en vaders.
Waar het ons om te doen was lag naast het stuur, een likkebaardend assortiment van Haribo, Groene Kikkertjes en Zure Matjes, Zoete Salmiak en Fire Balls, Donald Duck kauwgom met een plakplaatje voor op de gespierde bovenarm en de beroemde doorzichtige snoepzakjes voor een gulden. Wat een feest!

Een paar jaar later stond je, met een dunne coltrui onder het colbertje van je vader en een originele Levi’s 501 met witte all stars van Marty Mcfly uit back to the future, roze bellen blazen van Hubba Bubba in de smaak aardbei.
Niet veel later ging de schaar in je haar.
Een aardbei maakte in die tijd meer kapot dan je lief was.

Rs

Categorieën: Algemeen

Robin Simon

Drummer van beroep. De doelstelling voor mijn schrijven is ritmiek combineren met taal. Zinnen die 'lekker lopen' hebben een passend ritmisch lettergreep en klanken patroon. Tenminste dat is mijn mening...;)

13 reacties

pally · 4 september 2013 op 17:32

Leuk, deze opsomming van nostalgische snoeperij, met een zin die er voor mij uitspringt: ‘Alles was al vroeg verwarrend’.
De laatste twee zinnen hadden voor mij weg gemogen. Dan had ik het eind sterker gevonden.
Maar mooi ritmisch drumspel.

    Robin Simon · 5 september 2013 op 00:14

    Bedankt voor de leuke reactie en bedankt voor de tip. Groetjes

Libelle · 4 september 2013 op 17:59

Leuk geschreven, uit de tijd dat de jeugd al over ruim zakgeld beschikte. Twee koetjesrepen voor een dubbeltje heb ik nog meegemaakt. Maar dat was de eerste rang. Ik kocht er een voor vijf cent, mijn zakgeld in 1952. Een zakje salmiak was toen de hit.

Yfs · 4 september 2013 op 22:50

Met de boterhamtrommel in de eerste alinea had je mijn nieuwsgierigheid te pakken omdat de titel doet vermoeden dat het over muziek gaat! Leuk onderwerp. Ik herinner me de felbegeerde koetjesrepen. Als je 10 stempels ( van Olivier Bommel) voor schoonschrijven bij elkaar had, mocht je met gekleurde inkt schrijven en kreeg je een koetjesreep. Moeilijk in te schatten van welk ‘bouwjaar’ je zelf bent, want zure matjes, fire balls en de groene kikkers leerde ik pas bij mijn eigen kinderen kennen. Ben benieuwd hoe je deze column als drummer hardop voor zou lezen! 😉

    Robin Simon · 5 september 2013 op 00:18

    Ik ben van 1973;)
    Je moet het stuk lettergreep technisch lezen in 5/4, de beroemde vijf kwart van Dave Brubeck.
    Groetjes

Mien · 5 september 2013 op 07:37

Ik ga voor Caramac, maar de rest is ook goed te pruimen. Leuke snoepwinkeltje dat je hier hebt neergezet.

Fem · 5 september 2013 op 11:10

Dat is nog eens een aardig snoepreisje!

Nachtzuster · 7 september 2013 op 13:17

Wat leuk en origineel uitgewerkt! :yes:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder