Zo’n vijftig jaar geleden had ik mijn eerste gitaarles. De leermethode was perfect: geen toonladders, maar akkoorden leren met een liedje erbij; ‘Blowin’ in the Wind’ als eerste.
Ik wilde koste wat kost de bijbehorende drie grepen onder de knie krijgen om Bob Dylan te kunnen zijn en enterde zo nieuwe dimensies, onderging de betovering van klank, rijm en ritme, ontdekte de ultieme uitlaatklep voor emoties.
Wat hebben de nu tachtigjarige en ik gemeen? Zuiver zingen is wel een uitdaging. Maar dat maakt voor de betekenis van de woorden niets uit; die vindt zijn kracht immers in de muziek.
Lees of luisterkijk meer #BinnenDoorDenkers op https://robertbeernink.nl/
0 reacties