Een zwoel zomerwindje blaast luchtstromen langs mijn nek en bezorgt me warme rillingen. Het gras waar ik op lig is botermals en ruikt naar vervlogen herinneringen. De geur van vroeger kriebelt in mijn neus en prikkelt mijn hersenen. Langzaam slaan er wat deurtjes open. Wil ik dat wel? Het is zo’n mooie dag. Flauw en vaag dringt een herinnering zich langzaam aan mij op. Ik heb niets te willen. Mijn neusvleugels tintelen. Ze ruiken bloed.
Diep, diep graaf ik de herinnering op. Met bloed heb ik nooit wat gehad. Vreemd. Waar komt die geur vandaan? Het bloed lijkt nu ranzig in mijn neus te plakken. Ik pieker me suf. Waar komt deze herinnering vandaan? De tijd verstrijkt. De bloedplak in mijn neus voelt als een korst. Ik hef mijn tong omhoog, met een uiterste inspanning krul ik het puntje. Maar net als vroeger lukt het niet mijn neus te raken. Ik tuur in de wolken die nu langzaam boven mij drijven. Op zoek naar antwoorden. Maar de wolken vertellen niets. Ze laten niets los. Ik krijg een vieze nasmaak.
Mijn zintuigen raken in de war. Proef ik nu echt bloed in mijn keel? Dit heb ik eerder meegemaakt. Een déjà vu. Onvervalst. Of is het slechts een actualiteit uit het hiernamaals? Mijn bewustzijn wankelt. Ik houd vast aan wat ik zojuist dacht. Maar de gedachtestroom neemt een loopje. Het enige dat ik kan doen is meelopen. Ik laat me niet gek maken. Het idee alleen al. Duizend woorden flitsen door mijn hoofd en zoeken houvast. Houvast in actualiteit. In gebeurtenissen van de dag.
Ik mag niet wegzakken. Zeker niet nu. In deze vreemde tegenwoordige toestand. Een nieuwe werkelijkheid dringt zich op. Een wezenlijkheid met nieuwswaarde brengt me terug op aarde. Ik weet nu waar het bloed vandaan komt. Uit het hiernamaals. En hoe ik dat nu plots weet? Heel simpel. Omdat de mate waarin de informatie nu tot mij komt overeenstemt met de werkelijkheid. Waar haal ik de wijsheid vandaan? Uit onlinewoordenboekenwijsheid zou je haast denken.
Niets is minder waar. Bloedirritant. Zo ruikt het ook. Acupunctureel gesproken zijn actualiteiten slechts speldenprikken uit het hiernamaals. Alles is per slot van rekening al ooit gezien en opgeslagen. Collectief in lekkende geheugens. Het zijn de grote oerlekken die voor verwarring zorgen. En telkens weer komen ze ons voor als actueel. Bitjes informatie op herhaling. We gieten er alleen wat andere sausjes overheen. In de jaren veertig vijftig botersaus. In het heden fritessaus, light. Geniet ervan.
26 reacties
Libelle · 1 oktober 2013 op 07:13
Einstein zei het al, het brein is beperkt, alles draait in kringetjes.
We zoeken uitvlucht in kennis, die slechts conditionering is.
Ik zou deze mooie column ‘Actualiteiten uit het verleden’ genoemd hebben.
Mien · 1 oktober 2013 op 08:19
Helemaal mee eens.
Dank voor je reactie Libelle.
Maar waarom de column ‘Actualiteiten uit het verleden’ noemen?
[img]http://www.empowernetwork.com/moneyworksforyou/files/2012/10/albert-300×208.jpg[/img]
Libelle · 1 oktober 2013 op 08:53
Dat schrijf je zelf; Alles is per slot van rekening al ooit gezien en opgeslagen.
Ervaringen uit het verleden worden opnieuw geactualiseerd.
Het is niet anders; ons brein moet wel lekken.
Mien · 1 oktober 2013 op 11:08
Ik begrijp je redenering, maar zelf vind ik de term hiernamaals toch wat meer omvattend dan de term verleden. Hiernamaals klinkt in mijn oren ook actueler dan verleden. In het hiernamaals kun je bovendien verblijven, in het verleden niet. Dat ligt achter je. Het verleden komt wel tot leven in het hiernamaals. Herhaaldelijk.
Libelle · 1 oktober 2013 op 12:33
Wanneer je gelooft dat er niets komt na de dood, wat moet je dan met hiernamaals? Het is poëtischer, dat wel.
Mien · 1 oktober 2013 op 13:43
Use your imagination …
Robin Simon · 1 oktober 2013 op 09:22
Onwaarschijnlijk goede Column! Grappig, Snel en scherp geschreven. Beeldspraak lijkt natuurlijk te vallen in de stukken van jou hand. Vele proberen hetzelfde maar missen de snelheid en inleving op papier.
Mien · 1 oktober 2013 op 11:10
Dank voor je reactie en de complimenten. Leuk ook dat je de column geprint hebt. 😉
arta · 1 oktober 2013 op 11:32
Mooi stuk, Mien.
Hiernamaals vind ik ook poëtischer klinken dan verleden.
De geschiedenis herhaalt zich… Een mooi thema, mooi uitgewerkt.
Mien · 1 oktober 2013 op 16:25
Oui, oui, l’histoire se répète. Merci beaucoup!
SIMBA · 1 oktober 2013 op 16:03
“Acupunctureel gesproken” Prachtige vondst! (acupunctuur is met 1 c) Ik vind het een prachtig stuk Mien, je blijft jezelf overtreffen en vernieuwen, mijn complimenten hiervoor :-*
Mien · 1 oktober 2013 op 16:22
Dank, dank, dank, …
Tja, accupunctuur. Geen idee waarom ik die accu wilde prikkelen. En dan heb ik ook nog niets met auto’s. Ik vrees dat ik de Redactie maar weer eens vriendelijk ga vragen om een c weg te laseren.
Libelle · 1 oktober 2013 op 18:34
Meen je dat nu echt?
Plaatst de New York Times het niet anders?
Pffft, wat maak ik me toch druk.
Mien · 2 oktober 2013 op 07:39
Niet doen, druk maken. Nergens voor nodig.
De New York Times heeft het momenteel te druk met andere zaken, helaas. 😉
Mien · 7 oktober 2013 op 11:41
Bedankt Redactie voor het weglaseren van de c.
Ferrara · 1 oktober 2013 op 21:29
Is letterlijk gezien hiernamaals niet de toekomst?
Mien · 2 oktober 2013 op 07:40
Goed beschouwing Ferrara.
Mien · 2 oktober 2013 op 12:26
Moest natuurlijk ‘goede’ beschouwing zijn.
Nog even verder over nagedacht.
Figuurlijk gezien kan hiernamaals ook toekomst zijn.
Dat geldt overigens ook voor het heden en verleden.
Ze vormen immers de toekomst. Letterlijk en figuurlijk.
pally · 1 oktober 2013 op 21:42
‘Het zijn de grote oerlekken die voor verwarring zorgen en telkens komen ze ons voor als actueel’. Cruciale zinnen in deze column die verwarring schept, maar ook intrigeert en alledaagse zaken in een soort eeuwige context plaatst. Mooi gedaan, Mien.
Mien · 2 oktober 2013 op 07:42
Mooi ‘gelezen’. Dank in verleden, heden en toekomst.
brilmans · 1 oktober 2013 op 21:44
Bijna vergeten te schrijven dat ik deze wel erg goed vind. Knap!
Mien · 2 oktober 2013 op 07:43
Dank.
Sluwe Vos · 1 oktober 2013 op 22:33
Mooi intro, het voelde net alsof ik zelf in het gras lag.
Mien · 2 oktober 2013 op 07:44
Dank. En … ook nog bijzondere herinneringen gelezen in de wolken?
trawant · 2 oktober 2013 op 11:55
Fragiele beelden mooi onder woorden gebracht.
Zo kan ik op heldere (ontspannen) momenten geraakt worden door het gevoel dat de decennia die voor me liggen
niet tot 2040 reiken, maar dat ik aankijk tegen de jaren tot
1940 en zelf het leven van rond de vorige eeuwwisseling ervaar. Bizar en ook nog eens in Engeland..
Waarheid, of is het dat oneindige onderbewuste dat spelletjes met je speelt..We zullen zien..later liefst.. 🙂
Mien · 2 oktober 2013 op 12:03
Mooi gevat. Thanx.