Ad Infinitum

‘Denk je echt dat alles is veranderd?
Dat de sterren nooit meer zullen fonkelen zoals vroeger en dat je hart nooit meer zo licht zal voelen?

Ziet de wereld er echt zo anders uit?
Zijn de straten waarin je je begeeft zoveel smaller geworden en is de lucht zoveel grijzer, kouder en streng? Denk je echt dat je bent veranderd?
Dat je gezicht voorgoed zijn jeugd heeft verloren en de spiegel je nooit meer dezelfde laat zien?’

[i]Ik: ‘Ik houd je vast, maar liever hield ik je in leven’
Zij: ‘Orion staat nu laag aan de Zuidhemel, heb je ooit zoiets moois gezien?’[/i]

[i][b]Hier is nog ruimte
Hier is waar ik je bewaar
Je lichaam houd ik warm
Je herinnering in ere[/b][/i]

‘Niets is veranderd. Het is je hart dat zwaarder aanvoelt.

De wereld ziet er echt niet anders uit. Het is je hoofd dat ieder beeld vertekend.

Je bent nog altijd dezelfde. Het is je verstand dat het tijdelijk af laat weten.’

[i][b]Hier is nog ruimte
Hier is waar ik je bewaar
Ik zucht, jij zwijgt
Maar je herinnering spreekt[/b][/i]

[i]Zij: Slechts stilte is nodig om woorden te horen; de stilte die altijd zal blijven, altijd hetzelfde zal zijn.[/i]