Gezien de hoeveelheid nachtmerries die ik nachtelijks te verwerken krijg, heb ik een afspraak gemaakt met het RIAGG. Nou, dat is een van die bedrijven die de economische neergang met vlag en wimpel overwint, kan ik je melden.
Een continue stroom van klanten golft het gebouw in en uit. De automatische schuifdeuren kunnen het bijna niet aan. Drie nerveuze(??) receptionistes onderstrepen de vooruitgang in deze bedrijfstak. Een supermarkt zou jaloers worden op deze dagelijkse toestroom van klanten. Omdat ik om drie uur een afspraak heb, zit ik uiteraard om kwart over drie nog steeds te wachten in de wachtkamer.Wat dat betreft, verandert er nooit wat. Of je nou bij een dokter, tandarts, kapper, of slager komt. Afspraken worden aan de laars gelapt. Wachten zul je!
In het geval van het RIAGG hebben ze deze standaard arrogante houding bevestigd door het ophangen van een koffieautomaat. Als je dat apparaat bij binnenkomst ziet hangen weet je al dat je rustig een half uur kunt uittrekken om te wachten. Om enigszins aan de intellectuele wensen van de klant te voldoen liggen er her en der wat stories en weekend pulpbladen op een tafeltje.
Dus kijk ik maar eens om mij heen en zie aan een muur een poster hangen.: “Ik heb een broer of zuster met ADHD……” Daaronder: “wij organiseren elke week een middag voor broers en zusters van een ADHD-client”
Wat mij vooral intrigeert,is de zes puntjes achter ADHD: Ik heb een broer of zus met ADHD……”
Daar is over nagedacht. Want als je na het woord ADHD direct een punt zet, kun je wel stoppen. Direct een punt zetten achter dat woord is zo definitief. Dan is er niets meer aan te doen. Men moet er mee leren leven. Middagjes voor broers en zussen organiseren heeft dan geen zin meer. Mijn broer of zus heeft ADHD. PUNT! AFGELOPEN! Einde discussie!
Maar met zes puntjes er achter houd je de boel nog open. Dan kan er nog van alles. Die zes puntjes zeggen meer dan op het eerste gezicht lijkt.
Die zes puntjes nodigen de lezer van de poster ook uit om te fantaseren. Om creatief om te gaan met de bedoeling achter die zes puntjes.
“Mijn broer of zus heeft ADHD…..” Wat zou je kunnen zien in die zes puntjes?
Voorbeeld?
– we weten allemaal wat voor ellende een ADHD-er aanricht in zijn omgeving
– als ingewijde kennen de broer en zus van een ADHD-er alle ongemakken die daar mee gepaard gaan;
– de herinnering aan alle kapot gesmeten speelgoed en meubilair staan de broer en zus van een ADHD-er nog levendig voor ogen;
– de moordneigingen die de broer en zus toenemend voelen als zij hun ADHD familielid weer eens van muur naar muur zien springen onder drang van een tomeloze en niet te stuiten energiegolf.
– De gemiste aandacht al die jaren omdat ADHDeetje alle aandacht opeiste.
Zie je wel? Ik noem zomaar een paar gedachteassociaties die voortvloeien uit het zien van die zes puntjes. Dus als broer of zus van een ADHD-er, ren je, na het lezen van deze boodschap, met een rotgang naar het georganiseerde middagje “omgaan met de gevolgen van een ADHD
familielid”.
Zelf zie ik dat anders.Zelf zie ik het als een commerciële behoefte creëren van het RIAGG teneinde deze bedrijfstak nog slagvaardiger in de “markt” te zetten.
Maar ja, ik heb dan ook geen ADHD broer of zus. Wel een hond maar dat telt niet.
Mijn hond heeft trouwens ook nog last van vlooien. Kan daar niet eens een middagje voor georganiseerd worden?: “Bent u eigenaar van een hond met vlooien? Wij organiseren een middagje voor u”. Dat vraag ik aan de psychologe die mij uit de wachtkamer komt verlossen. Zij kijkt mij aan met een blik alsof Sinterklaas met een kudde ADHD-Pieten het gebouw bestormt.
Over ADHD gesproken: Iemand nog wel eens iets vernomen van Jamaii?

Categorieën: Diversen

12 reacties

Ma3anne · 11 oktober 2004 op 20:35

[quote]Drie nerveuze(??) receptionistes [/quote]

Zijn dit niet gewoon ADHD-receptionistes?

Li · 11 oktober 2004 op 20:40

[quote]Zij kijkt mij aan met een blik alsof Sinterklaas met een kudde ADHD-Pieten het gebouw bestormt.[/quote]

Ben benieuwd hoelang het duurt voordat de psychologe zelf naar de psych moet 😛

Zijn er ook bijeenkomsten voor ouders van BPPers? Ofwel, BierPikkendePubers?

Li

pepe · 11 oktober 2004 op 21:15

Ik ben van mening dat ADHD meer een probleem is van de omstanders, dan van het kind/mens zelf met ADHD. Niet elke ADHD-er is een verschrikking…

Maar goed ik heb er niet voor gestudeerd, ik leef er mee. En dat bevalt me nog altijd prima, meer leven in de brouwerij met een ADHD-er in de buurt, je verveelt je werkelijk nooit 😉

Toch een leuke column 🙂

Dees · 11 oktober 2004 op 22:07

😀 😀 😀

Heerlijke observatiemijmeringen, scherp, zwart, grappig.

Maar… wat heb je toch met die Jamai?

Dees 😀

Mup · 11 oktober 2004 op 22:27

RIAGG Ruig In Alle Gekke Gevallen?

Nee, ik hou het toch maar op die zes puntjes……

Groet Mup.

Raindog · 11 oktober 2004 op 23:03

Ik vind um lekker! Er gaat inderdaad een economische wet op wat de inhoud van je column geheel onderstreept: elk aanbod schept zijn eigen vraag. Persoonlijk vind ik deze bedrijfstak (want dat is het) een van de soort waar ik soms erg grote vraagtekens bij heb. Misschien is daar ook wel een praatgroep voor te vinden nu ik erover nadenk…… (ja, het zijn er 6)

melady · 11 oktober 2004 op 23:20

Kees…. je zet de puntjes op de I

Melady 🙂

WritersBlocq · 12 oktober 2004 op 09:16

ik denk dat ik ook Aan De Hard Drugs moet als ik het RIAGG binnenloop……
Zonder ADHD’ers zou de wereld een stuk saaier zijn……

Leuke column, ben wel benieuwd naar je zesde gedachtenstreepje ;-)groetjes, Pauline.

Kees Schilder · 12 oktober 2004 op 10:30

Dankvoor de reacties! En Deseparacetemol:Wat ik met jamaii heb? Niets! Maar ik heb gelezen dat hij de hoofdrol gaat spelen in een film over het leven van een ADHDer.Op zijn lijf geschreven, vind je niet? 😀

ignatius · 12 oktober 2004 op 12:04

Je vraagt je af of je er tegenwoordig nog wel bijhoort als je níet bij het Riagg loopt 😀
Waarbij ik me af en toe niet aan de indruk kan ontrekken dat de medewerkers wellicht meer begeleiding nodig hebben dan de klant 😉
Leuk geschreven column.

sally · 13 oktober 2004 op 00:16

Een column om even over na te denken.

groeten Sally

Louise · 13 oktober 2004 op 09:08

Ongelooflijk, een wachtkamer vol met, nou ja, vanalles, en dan vallen jou die 6 puntjes op.
Hoezo oog voor detail 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder