Advocaat van de duivel

In het centrum van Eindhoven staat altijd en elke dag Arnold, Jezus. Natuurlijk niet de echte Jezus, maar daar moeten de Einhovennaren het mee doen. Arnold staat daar dag in dag uit, in weer en wind te briesen over het einde der tijden en dat Jezus het antwoord is op al je vragen. De meeste passanten lachen met Arnold, maar ik niet. Elkes keer als ik samen met mijn moeder/vriendin/als eenzame ziel de winkels afslenter in de lampenstad, en ik kom Arnold tegen in zijn wit lang kleed en zijn uitgebouwde rolstoel, dan voel ik een soort haatneigende jaloezie. Die man gelooft namelijk in iets! Ik niet… Ik zou het ook wel willen, geloven in iéts. Maar niet in Jezus zoals Arnold. Bijbelverhalen vertellen ons wel wat Jezus on-ge-veer vertelt heeft, maar is er één citaat in dat dikke boek dat voortkomt uit Jezus’ spraakvermogen? Volgens nieuwe ontdekkingen heeft Jezus drie oudere broers gehad. Hoe halen zogezegde katholieke voorstaanders van een open en eerlijke maatschappij het in hun hoofd om de moeder van Jezus, Maria, dan af te beelden als de heilige ‘maagd’ Maria? Weer een illusie armer!

Mijn schoolperiode heb ik versleten op een katholieke school. Tijdens de godsdienstlessen werd mij altijd voorgezegd dat God en de duivel symbool stonden voor het goede en het kwade. Waarom schreven ze in godsnaam ‘God’ keer na keer met een hoofdletter en ‘de duivel’ niet? Geen enkele leerkracht die mij daar een zinnig antwoord op kon geven. God was zogezegd het perfecte wezen, een afspiegeling van de alleswetende mens. God kon/kan geen fouten maken. Met dit laatste heb ik het steeds moeilijk gehad, nu nog trouwens. Hoe kan Hij nu volmaakt zijn als Hij geen enkele keer een misstap heeft begaan? Hij moet dan toch vele dingen gemist hebben.. heeft Hij zich nooit aangesteld op een marktplein in zijn puberteit? Iedereen leert toch uit zijn fouten, of ben ik hier een uitzondering op? De mens maakt progressie doorheen zijn ganse leven, ieder mens is steeds in evolutie, leert elke dag bij, tot de dag van zijn dood. Een typisch Hegeliaanse gedachte, en net dàt mis ik in de Bijbel, het meest(!) verkochte boek ter wereld.

De duivel werd in de godsdienstlessen gespiegeld als de Judas onder de apostelen, als een gevallen engel. Maar leren doe je net met vallen en opstaan! God weet/denkt te weten wat de mensen willen, namelijk het goede. De duivel is veel reeëler, die is veel eerlijker. De duivel vertaalt de (verboden) verlangens van elke mens, hij maakt duidelijk wat de mens begeert, diep vanbinnen in een donker kamertje ergens in zijn of haar ziel. In elke mens schuilt een klein duiveltje, die op sommige momenten stiekem het meesterschap over je lichaam neemt. Moet je zelf maar eens op letten. En als je de duivel in jezelf tegenkomt, waarom hem is geen kans geven?