Mijn dochter is aan het afkicken. Elke keer na het slapen, bergt ze haar speen op in een doosje. Want spenen zijn om mee te slapen, tenminste dat is nu de afspraak. Dat ze dit later helemaal niet meer mag, heb ik nog niet verteld. Als ik erom vraag, kijkt ze van mij weg, alsof ze mij niet hoort. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ze telkens voor het uitdoen extra stevig lurkt. Gisteren sprak ze, met haar hand angstvallig aan de speen geklonken; nog héél even, dit is de laatste keer. In een flits zag ik mijzelf zuigend aan een sjekkie.
“Nee schat, sprak ik tegen mijn vriend, een niet – roker, nog één trekje. “Dit is heus mijn laatste sjekkie”.
O, lekker roken, wat verlang ik er nog naar; zo met een glaasje wijn of een dubbele espresso. Na het zwemmen met de druppels op je zonovergoten huid. Na een heerlijke vrijpartij of na een stevige ruzie of in omgeerde volgorde. Terwijl je zit te wachten op de trein; minuten doden met het rollen en het roken van een sjekkie. Of fijner nog: een nieuw pakje shag openmaken en dat dan de verse tabak prikkelt in je neus en dat je er bijna van moet gaan niezen. Een beetje bitter smaakt het wel, zo een eerste kleverige sjekkie, maar ook zo lekker en zo zoet.
Mijn dochter fluistert nu: “laatste keer, hé”. Ik kan een lach bijna niet onderdrukken en knik bevestigend met mijn hoofd. Ik wacht geduldig af, totdat zij zo ver is. En als er iemand weer eens over zeurt, het zijn meestal verstokte rokers, dan denk ik stiekem; kanker rustig over spenen en rook je zelf maar dood.
8 reacties
Mosje · 7 februari 2006 op 18:31
Aan dit soort stukjes lurk ik graag.
😉
wendy77 · 7 februari 2006 op 19:20
Ik vind het een heel mooi stukje behalve de laatste zinnen vanaf…en als er dan eens iemand over zeurt. Hier raak ik het even kwijt. Ik hoor ook het woord ‘kanker’ niet graag op die manier, maar dat is heel persoonlijk hoor. Verder zoals ik al zei vind ik het een hele leuke column 🙂
Li · 7 februari 2006 op 21:25
[quote]Mijn dochter is aan het afkicken. Elke keer na het slapen, bergt ze haar speen op in een doosje.[/quote]
Hoe oud is je dochter?
Als ze achttien is dan wordt het hoogtijd 😀
Li
KawaSutra · 7 februari 2006 op 22:03
Och, een kankerstok of een fopspeen. Je zit altijd jezelf voor de gek te houden. 😀
Trukie · 7 februari 2006 op 22:22
Een gewaarschuwd mens.
Pitige uitsmijter, maar wel terecht.
Heel treffend hoe een zelfstandig naamwoord als werkwoord een andere betekenis weergeeft.
Anne · 8 februari 2006 op 08:24
Beste Nana,
Ik lees je stukjes graag. Dat heeft te maken met de gevoeligheid waarmee je je omgeving beschrijft. Je hebt oog voor de juiste details en beschrijft die dan op een zorgvuldige manier. Ook de link, in dit stukje, tussen de speen en het sjekkie kan ik snappen, klopt wel. Maarrrr…
Er is voor mij een maar. De dood. Die verschijnt tot nog toe op zo’n rauwe manier in een paar van je stukjes dat het me onaangenaam trof. Wellicht roept bij jou de voortdurende confrontatie met jong leven die tegenstelling op, als moeder zijnde kan ik me zoiets heel goed voorstellen. Alleen de rauwheid waarmee je de tegenstelling tussen leven en dood, en de dood an sich, grofweg je stukjes inslingert lijkt mij geen welbewuste keuze maar meer onvermogen om het beter, zorgvuldiger te doen. Je voelt dat het van belang is in je verhaal dus je gooit het erin, koste wat het kost. Ik wil overigens geenszins beweren dat de dood geen ruwe verstoorder is van het leven, iedereen weet dat dat zo is. Maar jij verliest bij de beschrijving ervan je zorgvuldigheid, en ik geloof gewoon niet dat dat je keuze is.
Anne
Dees · 8 februari 2006 op 11:10
Eigenlijk vind ik het wel een bijzondere combinatie het gevoelige en het aardse. Knap om je verhaal in zo’n klein stukje te gieten.
Nana · 8 februari 2006 op 12:47
Dank voor de goede reacties!
Anne in het bijzonder, wat mooi om te lezen.
Misschien heb je wel een beetje gelijk. En toch: ik kon pas stoppen toen ik zwanger was en dat was heel zwaar. Ook een manier om af te kicken… 🙁