Dit stuk heb ik drie jaar geleden geschreven, toen mijn moeder plotseling overleed, 56 jaar oud. Ik heb het voorgelezen bij haar uitvaart en heb het haar in haar handen meegegeven… Lieve Mutti,

Je hebt ons behoorlijk laten schrikken afgelopen zondag. Je bent er in je eentje tussenuit gepiept.

Dat je ziek was, dat wist ik.
Dat je erg ziek was, dat wist ik ook.
En tóch heb ik de ernst van je ziekte onderschat. Wij allemaal, denk ik. Ik hoop dat je ons dat kunt vergeven.

Dat we zo snel afscheid van je zouden moeten nemen, daar had ik totaal niet op gerekend. Had ik dat vermoed, dan had ik een aantal dingen anders gedaan. Daarvan heb ik spijt.

Mijn ergste tranen heb ik de afgelopen dagen vergoten, maar ik zal je altijd blijven missen, ergens ben je een deel van mij. Bijvoorbeeld wanneer ik met het eten bezig ben en weer eens niet weet hoe lang iets moet koken.

Ik heb Eva verteld dat je bent gaan slapen omdat je ziek was en niet meer beter kon worden. En dat je niet meer wakker wordt. Dat je de afgelopen dagen nog bij opa Leo bent geweest en vandaag naar de hemel gaat, naar de sterretjes. We hebben samen afgesproken dat we, wanneer ze naar bed toe gaat, even naar je zullen zwaaien. Ze is vaak even bij je gaan kijken, de afgelopen dagen.

Als er een hiernamaals is, dan hoop ik dat je het er beter hebt. En dat je ons van boven een beetje in de gaten houdt. We gaan verder met ons leven, maar het zal moeilijk zijn.

Ik ben blij dat je zo vaak met Anny hebt gesproken, uiteindelijk was zij vaak bij jou en hebben we van haar een hele hoop nieuwe dingen over je gehoord. Bijvoorbeeld dat je van gele bloemen houdt. En dat je het fijn vindt dat er een kaarsje voor je opgestoken wordt in de Sint Jan in Den Bosch. Dat gaan we vanaf nu regelmatig doen.

Er zijn veel mensen afscheid van je komen nemen,
we hebben veel kaarten gekregen, er zijn veel mensen naar je uitvaart gekomen. We zijn daar blij mee, het voelt goed.

We hebben je lijstje met je wensen gevonden en
denken dat we je uitvaart naar je zin geregeld hebben.

Lieve Mutti, het ga je goed.
Ooit komen we je opzoeken, daarboven.

Do

Categorieën: Liefde

2 reacties

Mug · 6 februari 2007 op 15:38

Ik snap dat commentaar op zo’n stuk een beetje gevoelig kan zijn, maar daar is CX voor…

Ik vraag me af waarom je dit stuk op CX zet. Het is een erg persoonlijke afscheidsbrief aan je moeder, geen column.
Het is een gevoelig stuk, vreselijk om iemand zo plotseling te verliezen die zo jong is. Toch, ik zou het niet openbaar op CX gezet hebben…

Bitchy · 7 februari 2007 op 07:25

Wat ik denk te begrijpen is dat je wilde schrijven over iets wat je bezig houdt, misschien had je beter een stukje over je moeder zelf kunnen schrijven. Herinneringen kunnen de vorm aannemen van een column!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder