Afscheid

Een goede relatie kan niet volledig steunen op het verleden.
Hoewel het draagvlak groot lijkt, blijkt de draagkracht toch te kort te schieten, en dan wordt het tijd om spijkers met koppen te slaan.
Daarom ben ik van plan om vandaag nog mijn prille jeugdliefde op straat te zetten! Het afscheid zal niet zonder tranen zijn, want hoewel zij mij tegenwoordig iedere 15 minuten aan m’n kop zijkt en vaak ronduit beledigend en denigrerend overkomt, hebben we elkaar toch duizenden avonden lang verliefd in de ziel gekeken.

Ik weet niet waar het precies fout ging… zoiets sluipt erin, onopgemerkt maar venijnig, totdat de uiterste frustatie-tolerantie-grens bereikt is.
Ik pik het gewoon niet meer!
Dat ze me soms laat wachten kan ik vrede mee hebben, en ook het feit dat ze soms uiterst grof gebekt is, zal me een worst wezen.
Wat me pas echt woedend maakt, is dat ze soms doet alsof ik het IQ van een poffertje heb, om zodoende mij te verleiden tot een zinloze aankoop!
Wanneer ik haar dan geirriteerd wegwuif, en de andere kant opkijk, zie ik haar reflectie…. precies dezelfde boodschap vanuit een andere hoek.

Vanavond is het dan zover. Ik wens niet langer zo behandeld te worden.
Met een doffe klap smijt ik haar op straat.
De afstandbediening bewaar ik nog eventjes, als tastbare herinnering aan betere tijden.