Aftuigen!

Aan geen huishoudelijke handeling beleef ik meer plezier dan aan het jaarlijks aftuigen van de kerstboom.
Het lijkt ook wel of ik het elk jaar ruiger aanpak. Ik raak in een soort roes, geloof ik.
Als ik eenmaal begin ben ik niet meer te houden. Met een sneltreinvaart trotseer ik de prikkende naalden die in trui en bh verdwijnen en gris de onbreekbare ballen eruit.
Achteloos gooi ik ze op een hoop op het tafeltje achter me zonder om te kijken. Ze ketsen als biljartballen. Het klinkt vitaal.
Dan de paarse kunstrozen met gouden spikkels erboven op.
Vervolgens de twee lichtsnoeren die ik één voor één met een wijde armzwaai uit de boom zwiep. Terwijl ik ze er bij het optuigen zo voorzichtig in hing.
Ze ketsen soms ook van overenthousiasme, moet ik eerlijk zeggen…. En dat heeft weleens een snoertje gekost.
Maar ik probeer echt om me in te houden en ze zorgvuldig uit te leggen op de vloer.
En dan uit te kijken dat ik er niet op trap, natuurlijk.

Ah, ik kom er helemaal in.
Nou de ballen in het vergrauwde keukenpapier van jaren her moffelen. Het muffe geurtje maakt me high.
Alsof ik met het inpakken van al die mufheid een estafette moet winnen, zo koortsachtig snel werk ik door.
Ouwe supermarktzak in, beetje aanstampen, dichtbinden met een vaal lintje.
Buiten adem sta ik te zweten naast de zielig lege boom.

Dan breekt de favoriete finale aan. Ik sleep haar hardvochtig met nog minstens een bal en een roos hijgend naar het open raam langs het teruggeslagen kleed.
De kou slaat onverwacht in mijn verhitte gezicht.
Met een triomfantelijke kreet duw ik haar, Ze is breed en weerbarstig, tik, tik, tik, naalden in de vensterbank, naar buiten.
Met een doffe plof landt ze in de boomgaard.
Staat daar beduusd en ieletjes met een roos scheef in het haar tussen de grote bejaarde appelbomen.
Zich te schamen, zo zonder kleren aan, één bal aan haar enkel.
Ik doe het raam dicht, de raamkozijnen zijn groen geworden en ik niet minder.

Nog weken lopen we er achteloos en onverschillig langs.
Staat ze daar maar na te kersten.
Als een armoedig hoertje waar niemand meer voor stopt.
Toch wel sneu…….