Vakantie. Wat was dat ook alweer? Iets met ontspanning, toch? Ontspanning die bij velen ver te zoeken is. Niet alleen ervoor, maar ook tijdens en zelfs erna. In ons gezin is het inmiddels een traditie geworden dat mijn zussen en ik onze ouders voor iedere vakantie gedag zeggen. Dit deden we meestal op de dag van vertrek, maar omdat de spanning de laatste jaren te snijden is, nemen we nu ruim 1 week van te voren afscheid om het rampenplan ‘wat te doen als het vliegtuig nu écht neerstort?’ door te nemen. Waar ligt de sleutel van de kluis? Wie kan het beste de pincode onthouden? Waarom wil niemand de antieke vaas van wijlen mijn oma erven? En welke toegewijde dochter maakt de meeste kans op de schoorsteenmantelfamiliefoto? Mijn moeder zeurt ons de kop gek over mijn vader die de godganselijke dag geen klote uitvoert, behalve het polstasje te voorzien van reisdocumenten, paspoorten en geld. Terwijl zij de beide koffers zorgvuldig moet rangschikken om niet boven de toegestane 20 kg te komen zitten. Mijn pa zeikt dat hij de creditcards niet kan vinden, omdat mijn moeder niet meer weet waar zij ze vorig jaar verstopt heeft. Goh, dat wordt een gezellige vakantie saampjes! Gedrieën halen we het hele huis overhoop en proberen ondertussen met veel moeite het voelbare spanningsveld tussen mijn ouders behoedzaam te ontwijken.
Ik ben ook dit jaar weer de klos om de verzorgingstaken van tuin en vissen op me te nemen. Welke vis moet extra aandacht, welke plant mag niet in de regen en het gras mag niet hoger reiken dan 34mm. ‘We bellen nog wel als we er zijn, oké?’ Vorig jaar zei ik nog dat dat voor mij niet hoefde, omdat de 1 minuut durende gesprekken met het thuisfront ieder jaar als volgt gaan: ‘Schitterend weer hier! Wat? Bij jullie regen? Goed hotel, lekker eten, je moeder al 3 kilo bij door de toetjes! Hoe is het met mijn planten? Leven de vissen nog? Enne, denk je aan de politie die het huis regelmatig komt controleren. Dat je niet nog eens naakt ligt te zonnen in onze tuin. Kindje, trek nu in godsnaam wat aan als je de deur voor ze opent, wil je? Tuut tuut tuut…. Owwh, ik moet ophangen. Gedraag je! Doei!’ Niks hoe gaat het met jou.
Zelf ben ik niet zo’n reislustig type, maar dit jaar was ik door alle stress toch echt toe aan een vakantie. Maar die stress wordt alleen maar erger zodra je begint met het kiezen van een bestemming. Omdat dit onze eerste vakantie samen wordt, is er dus geen sprake van het simpele feit dat ik nu mag kiezen, omdat hij vorig jaar heeft gekozen. Na veel ja-maars zijn we er na 2 weken eindelijk uit. Ik heb verloren, het wordt Toscane. Wel onder voorwaarde dat ik volgend jaar alles mag kiezen wat ik wil. Zelfs Rundumhausen, Balkonië of Hintergarten. Al vlug volgen de vragen hoe we er heen gaan. Vliegtuig? Jouw auto of mijn auto? Gehuurde auto? Wauw, 3 weken en 7 ruzies verder zijn we ook hier uit. Op de bonnefooi of boeken? Hallo, bonnefooi??? We zitten midden in het hoogseizoen hoor! Ach, stel je niet zo aan! Boeken via internet of reisbureau? Weer ruzie/stress. ‘Dan gaan we maar niet! Ik ga wel alleen!’ ‘Ja, doe dat!’
Gisteren hebben we er 6 uur over gedaan om met veel moeite (lees: zonder ruzie te maken) een route uit te stippelen. We weten nu wat we willen en hebben een lijstje met hotels samengesteld. Verder was het volgende lijstje ook broodnodig:
– We gaan samen, ook al is het uit.
– We gaan naar Toscane, ook al is het 7 x keer zo duur in het hoogseizoen.
– We gaan met mijn auto en jij rijdt. Opzettelijk veroorzaakte schade (door imponerend gedrag) is voor zijn rekening.
– De pil gaat ook mee en wordt ook geslikt!
– Als het geld op is of we krijgen knallende ruzie, draaien we linea recta om richting moederschip.
– Ik vrij alleen op de even dagen, tenslotte betekent vakantie ontspanning en niet inspanning.
– Als we thuis zijn pakken we SAMEN de koffers uit en doen we SAMEN de was/strijk.
Vandaag zijn we gaan boeken. Althans, een poging tot. Alle uitgekozen hotels waren al vol en de prijzen in de gids waren ‘toevallig’ allemaal drukfouten. Er moest 30 Euro per persoon per nacht bij! Grrrrrr. Rustig blijven. Adem in, adem uit. Vakantie ontspanning??? Fuck a duck, wip een kip! Ik ga nog liever drie weken werken!!!
2 reacties
Martijn · 9 juni 2003 op 07:51
Goh, wat ben ik blij dat mijn vriendin altijd alleen op reis gaat.
Geen ruzies, geen stress (tenminste over het reizen)
Voordeel is ook dat bij terugkomst elke dag even is, behalve als de pil opzettelijk NIET geslikt is.
Een nadeel:
Na drie maanden Australië erachter komen dat de collect-call rekening meer dan 500 euro is.
Misschien kunnen jullie volgend jaar beter naar Vaals gaan.
Even rond het Drie Landen punt cirkelen.
Is veel minder stress, je doet een paar landen aan en je hebt verschillende culturen. ([i]He du, ich bekomme ein pommes mit extra mayo.[/i])
Een uitstapje naar Rumndumhausen is dan ook zo gemaakt.
Daarna picknicken in het Tuddedererenwald om vervolgens in het [i]Beinkleid-überwerf-altertum-zentrum[/i] te [i]spazieren.[/i]
Nee, ik ga met je mee Mercurius. Sterker, ik pak nu mijn koffers.
Tot zo…
Groet Martijn..:-D
Ps.
Die zussen zijn toch niet [i]by any change[/i] Uranus, Pluto en Venus?
Kobus · 9 juni 2003 op 13:35
Ik wil best op dat huisje passen hoor ! Blijf met vakanties anders toch thuis.
Met mijn staart kan ik geheel per ongeluk een oude antieke vaas van de kast afslaan. Zijn jullie ook van die discussie af.
Als je de vissen maar niet toevertrouwt aan een viswijf. Want daar pas ik ook wel op !
Dorus Kat