Soms lijkt zij een boek dat je achterstevoren leest – daarvan ga je ook steeds minder begrijpen telkens je een bladzijde meer terugslaat. Rede en logica lijken steeds verder verloren te gaan in haar geschreeuw om aandacht. Geschreeuw dat ongekende proporties aan begint te nemen maar niet meer gehoord wordt. Want wanneer je dan toch eens terug licht aan het einde van de tunnel denkt te zien, blijken het de koplampen te zijn van een aanstormende bulldozer vol met nieuwe verwijten. Die onredelijkheid komt steeds opnieuw terug jouw kant uit, zoals een boemerang. Haar hart is niet langer in staat om haar verstand op sleeptouw te nemen, en jij moet er de gevolgen van dragen.
Je bent doof geworden voor haar geschreeuw en laat je minder met haar in. Volgens de wijzer van de weegschaal heb je jouw deel al wel meer dan gehad. Helaas staat de buitenspelval in een vriendenkring non-stop op een kier, zodat zij je ongehinderd schaakmat kan zetten wanneer je je rug nog maar een kwartslag gedraaid hebt.
Echo’s van de leugens die ze over je verteld heeft vinden hun weg tot bij jou en de weerhaakjes ervan voelen aan als een bot mes dat je in de rug gestoken wordt.
© Stiga, 7 augustus 2008
3 reacties
arta · 10 augustus 2008 op 19:48
Ik geloof dat ik hem niet helemaal door heb…
Ze lijkt een boek, dat je niet begrijpt omdat het achterstevoren geschreven is, maar iets verderop zegt je [u]terug[/u] te bladeren, dus lees je het gewoon achterstevoren…Dus goed en wél begrijpbaar.
Onredelijkheid komt terug als een boomerang…Dan heb je hem toch eerst zelf gegooid. (volgens mij is dat niet wat je wilde zeggen…)
Het leest gewoon niet zo lekker, gemis aan leestekens, en vreemdlopende zinnen…
En toch…heb jij volgens mij potentie, kun je gewoon veel beter!
Kom maar op met jouw volgende!
🙂
Dees · 10 augustus 2008 op 20:32
Mooie titel, mooie eerste zin ook. Doe me denken aan Martin Amos, die een boek heeft geschreven waarin een SS-er zijn leven andersom beleeft. Het einde is hetzelfde trouwens, ook als je terugaat naar twee cellen en wat daarna komt blijft er niks van je over.
Het geje kan ik eindeloos over zeuren, maar laat ik dat niet doen. En iha, als een relatie kapot is kun je feitelijk weinig anders dan naar je eigen aandeel kijken. Dat levert misschien nog mooiere stukjes op. Want net als Arta vermoed ik dat je beter kunt. Succes!
Prlwytskovsky · 14 augustus 2008 op 19:26
Vrouwen? Schreeuwende vrouwen? Inderdaad: als een boek; maar ik heb dat allang gelezen! Breek me de bek …
Goed joh, benieuwd naar je volgende.