Ik zie het licht naderen. Nog even en ik kan mezelf opwarmen in een huis. En ben ik veilig voor ‘de huiler’ die de jacht op mij heeft geopend. Op enkele meters afstand van het licht stop ik abrupt. Mijn hoop op een veilig heenkomen verschrompelt. Het licht is niets anders dan een straatlantaarn. Een zacht geluid zorgt dat ik naar links kijk. In mijn ooghoek zie ik een schim wegschieten. Of was het gewoon verbeelding, veroorzaakt door de angst? Mijn hart neemt mijn angst in ieder geval spontaan over en begint fors sneller te kloppen. Ik weet niet of ik nu hard moet wegrennen of moet blijven staan onder het veilige licht van de lantaarn. Ik hoor de echo van mijn angstig hijgen. Of is het ‘de huiler’ die ik hoor? Die moed aan het verzamelen is om mij in het duister te bespringen, maar afgeschrikt wordt door het licht.

Ik voel me veilig in het licht. Ik bid nooit, maar nu bid ik dat de gemeente de energierekening op tijd heeft voldaan en de lamp blijft branden. Hoewel ik zeker dacht te weten dat het geluid links van me was, hoor ik nu aan de rechterkant een zacht gejank. Ik draai me meteen naar rechts, maar zie niets. Dan hoor ik hetzelfde geluid achter me. Het komt langzaam dichterbij. Ik wil in het veilige licht blijven, maar mijn benen hebben een ander idee. Voor ik besef wat mijn benen van plan zijn, schiet ik de duisternis. Ik besef meteen dat dit een grote fout is. Ik heb dit nog niet gedacht, of ik hoor op een meter boven me het kenmerkende gefladder van vleermuisvleugels. Ik kijk omhoog en zie de grootste vleermuizen die ik ooit heb gezien.

De vleugels hebben een spanwijdte van zeker 4 meter. Hun bekken hangen half open, waardoor ik goed zicht heb op twee rijen messcherpe tanden, waar vers bloed vanaf druipt. Ik kan er niets aan doen maar blijf omhoog kijken, want van deze gedrochten verwacht ik het eerste gevaar. Ik struikel daardoor over de stoeprand en vlieg een paar meter door de lucht. Met een keiharde smak beland ik op mijn knieën. Door de angst voel ik echter niets. Dit is dus wat ze bedoelen met doodsangst. De vleermuizen blijven boven mij vliegen en lijken de wezens die het gehuil veroorzaken de weg te wijzen naar hun prooi.

Wordt vervolgd…..

Jan van Oranje
www.janvanoranje.nl


Jan van Oranje

Onder het kopje 'In naam van Oranje...' publiceert columnist Jan van Oranje al enige tijd zijn goed gelezen columns. De columns zijn te lezen in Viva! Magazine maar ook op: www.janvanoranje.nl, facebook.com/jan.v.oranje, janvanoranje.blogspot.com en op twitter.com/janvoranje. Oh ja, Jan heeft extreem dyslectische vingers, dus vergeef hem zijn kleine schrijffoutjes.

1 reactie

Mien · 2 mei 2016 op 07:45

En nu maar hopen dat Gandalf in de buurt is. De schrik zit er goed in. Ben benieuwd naar wat er verder komen gaat. Into the dark. Spannend verhaal.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder