“Oh my God! This apple pie is fucking tasty, isn’t it?” Bill Clinton schreeuwde het uit van genot. Afgelopen weekend was hij op bezoek in Amsterdam. Omringd door zes enorme kleerkasten wandelde de Amerikaanse oud-president zomaar een café binnen. Bill bestelde koffie met appeltaart. Zelf gebakken appeltaart. Dit was het nieuws dat ik zeker niet wilde missen. Helemaal niet toen de NOS-presentator mij in herhaling vertelde dat Bill zó wild werd van de appeltaart, dat hij met een extra exemplaar onder zijn arm de deur uit liep. Voor wie hij die taart meenam vertelde de verslaggever niet. Het kon me eerlijk gezegd ook geen reet schelen. Enige waar ik aan dacht, was hoe het omgekeerd zou gaan. In Amerika. Met enige aarzeling schuifelt Jan Peter Balkenende in New York een filiaal van McDonald’s in. Gewoon op klaarlichte dag, zonder bodyguards. Hij heeft trek in een McFlurry. Aardbei. Dochterlief houdt zijn hand stevig vast, terwijl papa Balkenende de prijzen bekijkt. Ze wil graag vanille. Tot tweemaal toe wordt Jan Peter opzij geduwd door een dikke Amerikaan. Hij kijkt beteuterd, maar durft er niets van te zeggen. Eenmaal aan de beurt vraagt de bediende hem snauwend wat hij wil. “Hello, I’m Jan Peter Balkenende and I like two McFlurry’s with strawberry and vanilla.” Ruw krijgt hij ze tegen zich aan gedrukt. Het deksel schiet er af en het T-shirt Jan Peter zit onder de aardbeismurrie. Heel even overweegt hij te roepen dat hij toch echt de voormalig premier van The Netherlands is, maar hij houdt zich in. Beleefd blijven.
Reeds tien jaar geen president meer zijn en niet zonder bodyguards appeltaart kunnen eten in Amsterdam versus een besmeurd jasje van Nederlands’ vorige premier. Het is het verhaal van de pitbull en het schoothondje. Bill uitbundig met een stuk appeltaart in zijn giechel in het NOS-Journaal en Jan Peter die met zijn McFlurry de Amerikaanse roddelpagina’s nog niet zou halen. Het is een schrijnende constatering. Degene met grootste mond bepaalt niet alleen wat er gebeurt, maar wenst ook door zijn ondergeschikten vol gestopt te worden. En niet alleen met zelf gebakken appeltaart.
13 reacties
RikdeJong · 2 juni 2011 op 08:06
goed gevonden, ik denk alleen dat het meer ligt aan het feit dat Nederland een heel stuk kleiner is dan de VS. Natuurlijk heeft JP jarenlang naar de pijpen gedanst van Bush, maar ik vind dat je als klein land ook een klein stukje nederigheid zal moeten tonen naar het land dat 70 jaar geleden ervoor heeft gezorgd dat je je nu vrij kan bewegen.
DACS1973 · 2 juni 2011 op 08:41
De vergelijking gaat wel een beetje mank, maar je hebt het leuk opgeschreven. Was het trouwens niet in Achlum dat Bill C. een stuk appeltaart verorberde? De rest kreeg hij overigens – naar Amerikaans gebruik – mee in een [i]doggy bag[/i], meldde Radio 1.
Fem · 2 juni 2011 op 08:54
Het is natuurlijk een beetje appels met peren vergelijken, maar het is wel een leuke [d]appel-peren-moes[/d] appel-peren-taart geworden!
Ontwikkeling · 2 juni 2011 op 09:36
ik vind ‘m leuk, zag het zo gebeuren 😉
LouisP · 2 juni 2011 op 10:27
Kwiezel,
drie alinea’s…en helemaal niet zo lang maar ‘k lees er precies heel veel in. Ik vind em goed!
Mien · 2 juni 2011 op 11:28
Leuke column.
Deed me denken aan de pizzaria in Napels waar Billie Clinton ook ooit een pizza had.
De lekkerste pizza die ik ooit gegeten hebben.
Wat een ambiance in die pizzakelder!
Viva [b][u][url=http://www.ilpizzaiolodelpresidente.it/]Pizzaiolo del Presidente[/url][/u][/b]!!!
Mien Italian Food
Kwiezel · 2 juni 2011 op 11:40
Dank DACS! Bill gaf idd een praatje in Achlum, maar at wel degelijk appeltaart in onze hoofdstad.
DACS1973 · 2 juni 2011 op 12:25
I stand corrected!
arta · 2 juni 2011 op 12:45
Whaaa, Kwiezel, die smaken McFlurry bestaan helemaal niet! Nam Balkenende een milkshake?
Lekker geschreven, door de kromme vergelijking mist het wat scherpte…
Chris · 3 juni 2011 op 11:07
Zeker een leuk stukje. Het stemt tot nadenken. En ik moet bekennen, ik bener nog niet helemaal uit: wie is er nu gek? Bill Clinton? JP? De NOS (aka de media)? McDonalds? Kwiezel? Ik? Beatrix? Het volk? De hele wereld? God?
DACS1973 · 3 juni 2011 op 13:25
De appeltaart, denk ik.
sylvia1 · 3 juni 2011 op 19:59
Goed stuk Kwiezel, slim verzonnen, dat andersom draaien.
Klein puntje, ik vond de eerste 2 alinea’s erg sterk maar de derde wat minder, het herhalend beschrijven van wat je daarvoor al duidelijk had gemaakt haalde de vaart en scherpte er wat uit.
Ferrara · 3 juni 2011 op 22:11
Met alle respect voor de appeltaartenbakker maar de Amerikanen hebben erg de neiging alles marvelous en great te vinden. And friends all over the world. Wel een mooi vergelijk, Kwiezel, teveel eer voor een oud-president.