Wat mij vaak naar de kop is geslingerd is astmahond!
Astma. Iedereen weet wel wat astma is. Maar er zijn al veel minder mensen die weten hoe het is om te hebben. Ik weet wel hoe het is, en geloof me: het is klote! Ik heb nu goede medicijnen, en het is een stuk minder. Maar als ik die ook maar even zou vergeten, kan ik het wel vergeten. Dan hoef ik me maar even in te spannen, en ik begin te piepen, krijg moeilijk adem, en grijp meteen naar mijn ventolin.
Als je astma hebt, is je jeugd al een stuk beperkter dan bij andere kinderen, je kan niet als een gek rondrennen, of lekker even voetballen. Nee, dat zit er dan niet in. Nou is het op de ene plaats (in de wereld) erger dan op een andere plaats, in de bergen heb je er vaak minder last van. Als het vochtig en warm is, dat is niet te harden. Dan moet je de hele dag rond lopen met medicijnen, en een dubbele dosis nemen.
Maar wat het nu nog helemaal compleet maakt, is dat ik naast astma, ook nog eens alergisch ben voor poezen, en hooikoorts heb. Als ik een kamer in loop, waar een poes is geweest, zijn mijn ogen meteen helemaal rood, en raakt men neus meteen helemaal verstopt. En hooikoorts, tja, ik loop eigenlijk het hele jaar rond met een verstopte neus, en een rare stem. Ja, je stem veranderd er van, net zoals bij iemand die verkouden is, alleen heb ik dat dan het hele jaar door. Om gek van te worden! Hier kun je uit concluderen dat het leven van een jongen met astma, en allerlei allerchien niet gemakkelijk is.
Ik heb nu dan wel goede medicijnen, en zit dan ook weer op voetbal en tennis. Alleen zonder mijn medicijnen zou ik niks kunnen, alleen maar aan me huiswerk kunnen zitten, of de hele dag tv kijken.
En dan heb ik goede medicijnen, alleen er zijn zoveel mensen over de hele wereld die dat niet hebben.
Er zijn ook mensen die aan een hevige astma aanval overlijden.
Dus als u iemand ziet met astma, en u betn zo’n selfish basterd, en mensen met astma uitscheld, denk even goed na, en stel u voor hoe het zou zijn als u het had.
Ruben
Categorieën: Algemeen
7 reacties
Kees Schilder · 30 september 2004 op 13:25
Voor mensen die zoiets durven te zeggen, hoop ik dat ze een langdurig hinderlijk gebrek oplopen.
Misschien hard,maar na het lezen van deze column ben ik een beetje pissig.
Sterkte!
Mup · 30 september 2004 op 14:06
Dat mag/moest gezegd, Ruben. Een vriendje van mijn dochter maakte soortgelijke dingen mee met zijn suikerziekte. Een ettertje heb ik gedreigd eens te prikken.
[quote]alleen er zijn zoveel mensen over de hele wereld die dat niet hebben. [/quote]
Spreekt voor je dat je daar ook nog bij nadenkt, goed gedaan,
Groet Mup.
sally · 30 september 2004 op 17:32
Als mijn kinderen ooit het lef zouden hebben zoiets te zeggen, dan, dan……
dan waren ze nog lang niet met mij klaar…
Hele mooie gevoelige column.
Eentje om over na te denken….
om even weer wakker geschud te worden dat het niet voor iedereen zo eenvoudig is om gewoon adem te halen.
veel liefs Sally
pepe · 30 september 2004 op 17:44
Hard blaffen en grommen naar die schreeuwerds. En van mij mag je ook bijten!!
Uitschelden is sowieso nutteloos.
Raindog · 30 september 2004 op 18:56
Ineens zie ik het verband Ruben; het verband met je vorige column. Ik steek er nog eentje op maar als je er last van hebt dan zeg je het maar ;-).
Mosje · 30 september 2004 op 20:06
Astmapatienten uitschelden doe ik nooit, maar ik zou er wel grappen over kunnen maken. Mag dat wel?
ignatius · 2 oktober 2004 op 16:40
Sluit me bij kees aan wat betreft de toegewenste aandoeningen.
‘Mensen’ die zich tot zoiets verlagen zeggen meer over zichzelf dan ze zelf doorhebben en geven blijk van het IQ van een tuinboon (sorry tuinbonen.)