Augustus is een landerige maand. Een tussenmaand, waarin niet veel gebeurt. Eigenlijk is de zomer al over zijn hoogtepunt heen. En Europa is op vakantie. De vakantiesymfonie zet altijd zachtjes in. Rond begin april. Als de dagen zichtbaar lengen. De symfonie zwelt aan met het broeds worden van de vogels. De zonnestralen zwellen ook aan, worden krachtiger, weldadiger. De prelude van de zomervakantie biedt een aantal oefenmomenten met het paasweekend, hemelvaart en, als generale repetitie, het pinksterweekend. Het hoogtepunt is eind juni: aardbeientijd, perzikentijd, de langste dag, aanvang van de schoolvakantie, Wimbledonfinale en het begin van de Tour de France. De finish van diezelfde Tour, de derde zondag van juli in Parijs, luidt het einde van de zomer in. En het begin van de landerige nazomer. De anticlimax als de wereld ook daadwerkelijk aan een kabbelend beekje, stuwmeer of de Mediterrannee is neergestreken.

De hete nazomerloomte op een grasveldje aan de Linge, tussen het rijpend fruit van de appelbomen. Dat is de sfeer die het liedje “Een mooie dag” van Bløf uitademt. Ook dit liedje kabbelt voort en je hoort haast de slome vogeltjes vanuit een lommerrijk plekje op de achtergrond meetjilpen. Totdat na ruim vier minuten mijmeren de ontluisterende conclusie zich ontvouwt:”Wat een mooie dag…….voor de Dood,” zingt Paskal Jakobsen. Ja, de Dood. Het valt als een donderslag bij de zorgeloze blauwe augustushemel. Boem!! De Dood ligt altijd op de loer. Toch?

Zou het kunnen dat de Dood dit jaar in augustus ook op de loer ligt en zich ineens openbaart? Vermomd als een sluipmoordenaar, totdat de gevolgen zich aan de wereld presenteren? Stelt u zich eens voor dat de sluipmoordenaar zich in de oogstmaand presenteert, verborgen dit keer in geavanceerde computerprogramma’s, die gedicteerd door ingewikkelde algoritmes ineens een verkoopgolf op de wereldwijde beurzen veroorzaken die zijn weerga niet kent? En dat in een poging van de speculerende grootbanken om hun disproportionele shortposities te coveren vervolgens de beurs helemaal implodeert?

Is het mogelijk dat uitgerekend het volledige demasqué van de financiële wereld, die eigenlijk in het najaar van 2008 reeds geëxposeerd is, plaatsheeft. Al dan niet georkestreerd natuurlijk. Het Griekse drama dat zich eerder deze zomer heeft afgespeeld zou dan gedevalueerd worden tot een dress-rehearsal, gepland door de grote regisseurs, om te zien hoe de wereld , vooral de media, zouden reageren.

De staatsschuld van de Verenigde Staten is gemeten als percentage van het BNP al bijna net zo groot als die van Griekenland, maar in absolute getallen vele malen groter, namelijk zo’n $14.000.000.000.000,= Dit torenhoge bedrag is het wettelijk maximum dat Amerika “rood” mag staan. En de schuld stijgt stijgt iedere dag met bijna $4 mld. Wat zal er gebeuren begin augustus, als Amerika dit zogenaamde kredietplafond heeft bereikt en er nier meer bijgeleend kan worden? En Amerika zijn dagelijkse uitgaven – die voor meer dan de helft bestaan uit rente-aflossingen – moet verrichten? Met geld dat ze niet hebben? Worden de pensioenen dan bevroren? Stopt de overheid met het uitbetalen van uitkeringen? En wat betekent dit voor de beurzen? Een superkrach? Zullen de beurzen dan een aantal dagen dichtgaan, zoals vlak na 11 september 2001? Krijgen we een run op de banken van rekeninghouders die – vergeefs – hun tegoeden komen opeisen zoals destijds bij de DSB Bank of Northern Rock? Zullen alle pinautomaten dan categorisch iedere transactie weigeren? Crashen de computers van de banken en is daarmee electronisch betalingsverkeer volledig ontregeld? Kan de reële economie in zo’n financiële crisis nog wel functioneren? Kan de samenleving een dergelijke crisis hanteren? Worden alle tegenstellingen dan nog meer uitvergroot? Is het wellicht het startsein voor Amerikaanse rellen, zoals eerder dit jaar in de Arabische wereld? Of een wereldwijde opstand tegen de macht van de rijken?

Als u mocht denken dat alleen Amerika, Griekenland, Portugal en Ierland een staatsschuld hebben, dan hebt u het mis. Bijna ieder land heeft een staatschuld. Slechts Brunei, het op Borneo gelegen oliestaatje, Liechtenstein en het eilandenrijkje Palau hebben geen staatsschuld. Dus zelfs een land als China met zijn positieve handelsbalans, of een rijk olieland als Saoedi Arabië, heeft een miljardenschuld. Denkt u dat die schulden ooit gaan worden afbetaald?

Ons monetaire systeem is al lang niet meer op een reële onderliggende waarde gebaseerd. In computers bij banken liggen cijfers in computers opgeslagen. Deze cijfers representeren een “tegoed” of een “schuld” die een individu bij zo’n bank heeft. Overigens geldt dit slechts voor een zeer beperkt aantal individuen, van verreweg de meeste personen op deze aarde liggen geen cijfertjes opgeslagen bij een bank. Geen enkele bank is in staat om alle “tegoeden” die de diverse individuen bij zo’n bank hebben, uit te betalen met fysiek geld. De “tegoeden” zijn eigenlijk virtueel. Je kunt de cijfers niet eten of drinken, noch ruiken, je kunt ze niet vastpakken,en het is maar zeer de vraag of je de “waarde” van die cijfers ooit kunt verzilveren, maar ze zijn wel bepalend voor de machtsstructuren in onze wereld. Diegenen met de hoogste cijfers domineren diegenen met lagere cijfers of zonder cijfers. Geld bestaat niet echt, maar de wettelijke regels van de samenleving houden een machtssysteem in stand gebaseerd op computercijfers.

De Dood, u weet dit ongetwijfeld, is naast een markering voor het einde vooral het symbool van de wedergeboorte. Misschien wordt september dan een maand van wederopbouw, wederopbouw van een systeem dat rechtvaardiger en minder corrupt is dan het huidige. Zonder virtuele schulden.

Maar misschien glijdt augustus gewoon geruisloos voorbij. Druppelen de collega’s goed gebruind en met boeiende vakantie-anekdotes weer gewoon binnen, duren de filemeldingen weer iets langer en begint gewoon de nieuwe voetbalcompetitie. Zoals ieder jaar.

Categorieën: Actualiteiten

Chris

Chris den Daas

5 reacties

trawant · 18 juli 2011 op 14:52

Een angstaanjagend verhaal zo vlak voor het indommelen aan de Linge..Maar met een geruststellende afloop voor de lezertjes.
Heldere analyse van de financiele veenbrand Chris en een knappe verwoording van de sluimerende ongerustheid die mij , denkend aan de nabije toekomst , steeds meer bekruipt.
En wat mij vooral bezighoudt
Wanneer moet ik in Goud?

Mien · 19 juli 2011 op 07:35

De staatschuld is altijd de schuld van de staat.
En ik zeg het geen twee keer.
Vond de inleiding goed. Daarna zakte de aandacht weg.
Misschien mijn, misschien jouw schuld.

Mien

pally · 19 juli 2011 op 23:12

Er staan best interessante zaken in deze column, Chris, maar ik mis toch samenhang. Of misschien lijdt hij aan een te veel van te veel. 🙁

groet van Pally

WritersBlocq · 20 juli 2011 op 10:10

Jawel, hij is heel mooi rond, deze column. Het naar De Dood toe- en weer vandaan werken zit knap in elkaar. En lekker zeg, om gewoon een foutloos stuk te lezen, gebeurt niet meer altijd.

Groetje, Pauline.

Garuda · 20 juli 2011 op 18:57

Mierenneukerig dat ik dan ben,…zeven punten in plaats van drie?

”Wat een mooie dag…….voor de Dood,”

😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder