Ik liep al een aantal dagen door dit sfeervolle Italiaanse stadje. Het was een oud stadje, met een geschiedenis, altans zo voelde ik het. Ik weet niet wat me trok aan dit dorp, en aan dit land. Het was een klein dorp. Je liep er in en je liep er ook zo weer uit. Achter me zag ik de zon langzaam ondergaan, het was een mooi gezicht.
Ik liep al een aantal dagen door dit sfeervolle Italiaanse stadje. Het was een oud stadje, met een geschiedenis, altans zo voelde ik het. Ik weet niet wat me trok aan dit dorp, en aan dit land. Het was een klein dorp. Je liep er in en je liep er ook zo weer uit. Achter me zag ik de zon langzaam ondergaan, het was een mooi gezicht.
Ik liep al een aantal dagen door dit sfeervolle Italiaanse stadje. Het was een oud stadje, met een geschiedenis, altans zo voelde ik het. Ik weet niet wat me trok aan dit dorp, en aan dit land. Het was een klein dorp. Je liep er in en je liep er ook zo weer uit. Achter me zag ik de zon langzaam ondergaan, het was een mooi gezicht.
Ik zat vandaag, net als bijna iedere zondag, in de kerk. Altijd fijn om weer naar zo een samenkomst te gaan, daar gaat vaak zo een positieve energie van af. Ook weer fijn als mensen je even vragen hoe het met je gaat.
Iedere keer als ik door de bossen van Westenschouwen loop verbaas ik me over de puurheid en de pracht van de natuur. Hoe dat kleine witte paarse bloempje me kan raken en me tot nadenken aanzet. Ik keek uit over de duinen, ik zag een goud-paarse gloed over de zee, een echte horizon. Het was mooi.
