Chocolaatjes

Mijn vader is vijfentachtig. Zelf is hij de tel kwijt. Dementie in een vergevorderd stadium. Een paar maanden geleden leek het nog wel te gaan. Maar misschien hield ik toen mijn ogen wel gesloten. Wilde ik het niet zien. Ach, het was wel vertederend als hij zijn scheerapparaat zocht in de keuken en het fruit op de fruitschaal in de slaapkamer. Gelukkig kon hij zijn chocolaatjes in het gebloemde trommeltje in de koelkast nog wel haarfijn vinden. Niets aan de hand toch?

De bevalling

Amper een uur geleden werd ik gebeld dat het zover was. Mijn beste vriendin was aan het bevallen. In recordtijd stoof ik met mijn Suzuki Alto naar Weert. Een BMW-rijder zou verbaasd staan van de spirit van zo’n klein vehikel. Het ziekenhuis vond ik snel. In de donkere verlaten gangen zocht ik mijn weg. Ik hoorde nog geen gebrul van een bevallende moeder of de kreten van een pasgeborene.